Technika informacyjna Aeg CGA76WOK F to technika procesu informacyjnego, która pozwala na przetwarzanie informacji i danych w celu uzyskania lepszych wyników biznesowych. Ta technika jest stosowana w celu uzyskania lepszej wydajności w pracy i wspiera lepszy wgląd w dane. Technika ta jest wykorzystywana do analizy danych, przetwarzania informacji, tworzenia raportów i zarządzania informacjami. Technika ta wykorzystuje algorytmy do tworzenia wizualizacji danych, aby pomóc użytkownikom zrozumieć dane i zastosować je w praktyce. Technika ta jest szeroko stosowana w wielu branżach, aby pomóc firmom w tworzeniu lepszych strategii biznesowych.
Ostatnia aktualizacja: Techniki informacyjne Aeg Cga76wok F
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA
Technika- dziedzina ludzkiej działalności, której celem jest oparte na wiedzy produkowanie rzeczy i
wywoływanie zjawisk nie występujących w przyrodzie oraz przekształcanie wytworów przyrody (łac.
Technetium-sztuczny)
Technologia- dziedzina techniki zajmująca się opracowywaniem nowych metod produkcji wyrobów lub
przekształcania surowców.
Informatyka- ogół dyscyplin naukowych i technicznych badających i stosujących metody automatycznego
magazynowania, przedstawiania, opracowywania i przesyłania informacji.
Od: Informacja- zespół danych, zasób wiedzy o rzeczywistości
Automatyka- mechanizm samoczynnego przebiegu procesów bez każdorazowej ingerencji człowieka
Technologia informatyczna- naukowo uzasadniony sposób posługiwania się środkami informatycznymi
(zbieranie, przechowywanie i przesyłanie informacji)
Technologia informacyjna- połączenie technnologi informatycznej z technologiami pokrewnymi
(telekomunikacyjnymi, medialnymi, służącymi poslugiwaniu się informacją)
Konwergencja telekomunikacji mediów i technologi informatycznych- wzajemne przenikanie się i upodabnienie
dotąd odmiennych dziedzin.
Tradycyjna telefonia:
Analogowa (sygnał ciągły, zmieniający się nieprzerwanie)
Przewodowa (sygnał przesyłany za pośrednictwem kabli)
Stacjonarna)urządzenie końcowe o stałej lokalizacji)
Nowoczesna komunikacja:
Cyfrowa (sygnał zdigitalizowany- przekształcony na cyfrowy)
Bezprzewodowa (sygnał przesyłany za pomocą fal radiowych)
Mobilna ( urządzenie końcowe o ziennej lokalizacji)
Konsekwencje zmiany charakteru komunikacji:
Urządzenie powiązane z osobami, nie miejscem (większe zagrożenie prywatności)
Wielofunkcyjność urządzeń końcowych
Możliwość lokalizacji urządzenia końcowego
Komputer- urządzenie elektroniczne przeznaczone do przetwarzania informacji (danych) przedstawionych w
postaci cyfrowej, sterowane programem zapisanym w pamięci: Pamięć operacyjna (ulotna) i pamięć masowa
(trwała)
Sprzęt- hardware- elementy fizyczne: procesor, pamięć, urządzenia wyjścia/wejścia, urządzenia
zewnętrzne: peryferia
1 ROZDZIAŁ 9 ZASOBY INFORMACYJNE W ORGANIZACJI ZARZĄDZANIE INFORMACJĄ I TECHNIKI INFORMACYJNE Maria Rysz 1. Informacja zasób, rodzaje i jej źródła Znaczenie, wartość informacji oraz jej rola w różnego typu przedsiębiorstwach i organizacjach jest od wielu lat przedmiotem dociekań badaczy nauk ekonomicznych, nauk o zarządzaniu oraz informacji naukowej. Podejściem umożliwiającym lepsze rozpoznanie i identyfikację wartości informacji we współczesnym przedsiębiorstwie jest rozpatrywanie informacji w funkcji zasobu organizacyjnego (ang. organizational resource) czy też aktywów lub dóbr niematerialnych (ang. intangible assets) 1. Priorytetem w funkcjonowaniu przedsiębiorstw staje się właściwa organizacja i dostęp do zasobów informacyjnych. Informacja i wiedza w XXI wieku uważane są za jedne z najważniejszych niematerialnych aktywów przedsiębiorstwa, które służą budowaniu stałej przewagi konkurencyjnej. Niektóre zasoby mogą być traktowane jako zasoby strategiczne (ang. strategic resources), co oznacza, że dają przewagę nad konkurentami 2. Szczególną uwagę zwrócono na zasoby nie- 1 K. Materska, Rozwój koncepcji informacji i wiedzy jako zasobu organizacji. [w:] Od informacji naukowej do technologii społeczeństwa informacyjnego, Miscellanea Informatologica Varsoviensia, praca zb. pod red. B. Sosińskiej-Kalaty i M. Przastek-Samokowej przy współpracy A. Skrzypczaka, Wydaw. SBP, Warszawa, s J. Penc, Leksykon biznesu, Placet, Warszawa 1997, s. 591.
2 208 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi materialne, które w epoce społeczeństwa informacyjnego stały się podstawowymi zasobami dla dynamicznie rozwijających się przedsiębiorstw. P. F. Drucker twierdzi, iż stopniowo zysk pochodzący z tradycyjnych zasobów pracy, ziemi i kapitału staje się coraz mniejszy. Jedynym, a przynajmniej głównym producentem bogactwa są informacje i wiedza 3. Jak podaje B. Stefanowicz zasób to pewna ilość czegoś, co zostało zebrane, nagromadzone w celu wykorzystania w przyszłości. Jest to swego rodzaju rezerwa, zapas 4. Zasoby organizacji (przedsiębiorstwa) (ang. resources of organization) tworzyć mogą: środki produkcji, ludzie, informacje i środki finansowe, które przedsiębiorstwo posiada, lub którymi może dysponować. Mogą one przybierać postać dóbr materialnych pieniędzy, środków technicznych, jak i dóbr niematerialnych wiedzy (ang. know-how), kwalifikacji, zdolności, motywacji, koncesji, informacji, znaków i marek handlowych, reputacji firmy i jej produktów, kultury organizacyjnej, lojalności klientów i wielu innych 5. Ekonomiści za tradycyjne zasoby uważają zasoby materialne (fizyczne), np. ziemię, środki finansowe oraz pracę (ludzi) 6. W latach siedemdziesiątych XX wieku do rangi zasobów przedsiębiorstwa podniesiono informację, która pod względem ważności z pewnością nie ustępuje pozostałym 7, a na przełomie ostatniego stulecia wiedzę. Zasoby ekonomiczne, czyli kapitał, zasoby naturalne oraz praca, w połączeniu z zasobami informacyjnymi, współdecydują o rozwoju społeczeństwa i gospodarki 8. Zasobami informacyjnymi przedsiębiorstwa są wszelkie dane, informacje oraz techniki informacyjne, które mają wymierną wartość i które mogą być użyte do produkcji określonego dobra lub usługi 9. 3 P. Drucker, Społeczeństwo pokapitalistyczne, PWN, Warszawa 1999, s B. Stefanowicz, Informacja, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2004, s J. Penc, Leksykon biznesu, op. cit., s W latach pięćdziesiątych XX wieku dodano do nich czwartą kategorię, tj. organizację (jak twierdzą niektórzy autorzy, np. Dziuba i Stefanowicz). W książce The Fourth Resource [1998] za czwarty zasób uznano informację. 7 D. Best (red. ), The Fourth Resource: Information and its Management, Aldershot: Aslib Gower 1998, s J. Oleński, Infrastruktura informacyjna państwa w globalnej gospodarce, Uniwersytet Warszawski Wydział Nauk Ekonomicznych, Warszawa 2006, s A. Pawłowska, Zasoby informacyjne w administracji publicznej w Polsce, Problemy zarządzania, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2002, s. 76.
3 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 209 Podstawą funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa są określone informacje, które składają się na zasoby. W literaturze przedmiotu brak jest jednak jednej ogólnie przyjętej definicji informacji. Jej zdefiniowanie wciąż nastręcza trudności. W języku potocznym pojęcie informacji kojarzone jest z takimi określeniami, jak: wiedza, dane, wiadomość. To duże uproszczenie, ponieważ dopiero po transformacji danych i wiadomości oraz nadaniu im konkretnych cech charakterystycznych stają się one informacjami 10. J. Ratajewski był jednym z pierwszych polskich autorów, który podał naukową definicję informacji. Zaobserwował on w niej sens podmiotowy i przedmiotowy co pozwoliło na dwa odrębne jej wyjaśnienia. Pierwsze ujęcie informacja w sensie przedmiotowym, pojmowana jako wiadomość, to wzajemny związek między co najmniej dwoma przedmiotami (obiektami, organizmami), złożony ze znaczenia (treści) i nośnika fizycznego (formy), służący do przekazywania sygnałów jednego przedmiotu (obiektu, organizmu) drugiemu przedmiotowi (obiektowi, organizmowi), drugie ujęcie podmiotowe, jako czynność, informacja to zbiór określonych czynności (działań) dla wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, poszukiwania, udostępniania i odbierania wiadomości (treści, znaczeń) dotyczących określonego przedmiotu (obiektu) 11. W literaturze przedmiotu informacja definiowana jest również jako treść wiadomości przekazywanej od nadawcy do odbiorcy, wyrażona w odpowiednim języku lub kodzie. Informację można zapamiętywać (przenosić w czasie), przesyłać, przekazywać, komunikować (przenosić w przestrzeni), powinna porządkować system, do którego się odnosi. Informacja przyjmowna przez odbiorcę powinna mu pozwolić na lepsze dostosowanie się do świata zewnętrznego, poprzez ukierunkowanie jego zachowań 12. Jak podaje J. Penc w rozumieniu nauki o zarządzaniu, informacja oznacza wiedzę potrzebną do określenia i realizacji zadań służących do osiągnięcia celów organizacji, a ściślej to właściwość wiadomości lub sygnału, polegająca na zmniejszaniu nieokreśloności lub niepewności co do stanu albo dalszego rozwoju sytuacji, której ta wiadomość dotyczy. Dla niego informacja to katalizator zarządza- 10 Z. Malara, J. Rzęchwski, Zarządzanie informacją na rynku globalnym. Teoria i praktyka, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2011, s J. Ratajewski, Wstęp do informacji naukowej, Uniwersytet Śląski, Katowice 1973, s B. Meyer, Informacja w procesie obsługi ruchu turystycznego, Ekonomiczne Problemy Turystyki 2006, nr 7, s
4 210 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi nia 13. Można przyjąć, że informacja jest rodzajem zasobów, pozwalającym na zwiększenie naszej wiedzy o nas i o otaczającym nas świecie 14. W literaturze przedmiotu nie ma jednoznacznej definicji jakości informacji. Często określa się ją pośrednio przez ustalenie listy właściwości, które powinny być przypisane temu terminowi 15. Spotkać można różnorodne wykazy cech jakości informacji. Na ich podstawie opracowano zespół cech, jakimi powinna charakteryzować się informacja, która jest wykorzystywana do zaspokajania potrzeb informacyjnych kierownictwa w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Wielokryterialność tego pojęcia powoduje, że sposób doboru cech jakościowych informacji oraz rozumienie treści każdej z nich zależy od użytkownika tej informacji. Na podstawie literatury za najważniejsze cechy jakościowe informacji uznano 16: celowość informacja musi komuś i czemuś służyć, musi istnieć racjonalna przesłanka, gromadzenia i wykorzystywania informacji, rzetelność dotyczy prawdziwości zarówno źródła informacji jak i jej zawartości, aktualność informacja musi odpowiadać czasowi analizy danego zjawiska i podejmowania decyzji, kompletność informacja nie może być wyrywkowa, musi uwzględniać kontekst i potrzeby do podjęcia decyzji, zawierać optymalną liczbę danych, która wystarcza do przetworzenia informacji w konkretną wiedzę, wszechstronność powinna przedstawiać sytuację decyzyjną z wielu różnych punktów widzenia, odpowiednia dokładność nie za szczegółowa i nie za ogólna, uzasadnione nakłady finansowe wykorzystanie informacji musi przynosić korzyści przynajmniej pokrywające nakłady poniesione na jej zdobycie. 13 J. Penc, Strategie zarządzania, Agencja Wydawnicza, 1994, s J. Kisielnicki, H. Sroka, Systemy informacyjne biznesu. Informatyka dla zarządzania, Placet, Warszawa 2005, s W. Flakiewicz, Informacyjne systemy zarządzania. Podstawy budowy i funkcjonowania, PWE, Warszawa 1990, s R. Kemball-Cook, Luka organizacyjna, PWE, Warszawa 1973; P. Dziekański, Informacja jako dobro ekonomiczne będące źródłem przewagi konkurencyjnej, Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy, zeszyt 24, Wyd. Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2012, s. 392; P. O Shaughnessy, Organizacja zarządzania w przedsiębiorstwie, PWE, Warszawa 1975.
5 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 211 Substytucyjność i komplementarność to również ważne cechy informacji. Pełna komplementarność informacji jest o wiele częstszym zjawiskiem niż komplementarność innego rodzaju dóbr. Częstym zjawiskiem jest zerowa wartość jednej informacji bez innej uzupełniającej ją, np. oprogramowanie, które bez haseł i kodów związanych z zakupem jedynie oryginalnej wersji jest bezużyteczne 17. Definiując cechy, które spełnia informacja w przedsiębiorstwie, należy również scharakteryzować jej najważniejsze rodzaje. W literaturze przedmiotu występują różne kryteria klasyfikacji. Poniżej przedstawiono najpopularniejsze typy informacji 18: faktograficzna odwzorowuje wyróżnione stany obiektów w ramach danej obserwacji (obiekty, ich cechy i ich wartości, relacje oraz czas), techniczna jest to taka informacja faktograficzna, która odnosi się do obiektów technicznych (np. wyrób, surowiec, maszyna), ich cech, takich jak waga, zużycie, kolor, kształt itp., techniczno-ekonomiczna jest to taka informacja faktograficzna, której obiektami są przedmioty techniczne, ale ich cechami są charakterystyki ekonomiczne, np. cena, koszt wytworzenia itp., ściśle ekonomiczna może mieć charakter albo mikro- albo makroekonomiczny. Odniesienie mikroekonomiczne jest to obraz przedsiębiorstwa (np. zysk, sprzedaż w danym okresie, zadanie inwestycyjne itp. ); informacje makroekonomiczne odnoszą się np. do gospodarki narodowej (np. stopa inflacji, stopy procentowe banku centralnego itp. ), jednostkowa dotyczy konkretnego faktu techniczno-ekonomicznego (np. konkretnej transakcji, osoby, itp. ), zagregowana opisuje zagregowane zbiory jednorodnych obiektów (np. liczba wytworzonych produktów w danym czasie) lub ilość takich obiektów mających wspólną cechę (np. liczba sprzedanych produktów określonej marki). Ogólne kryteria klasyfikujące rodzaje informacji występujące w przedsiębiorstwie grupuje Tabela S. Forlicz, Mikroekonomiczne aspekty przepływu informacji między podmiotami rynkowymi, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej, Poznań M., Kłak, Zarządzanie wiedzą we współczesnym przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. E. Lipińskiego w Kielcach, Kielce 2010, s. 110.
6 212 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi Tabela 1. Klasyfikacja rodzajów informacji w przedsiębiorstwie Kryterium Rodzaj informacji Opis Pochodzenie Rodzaje pomiarów badawczych Forma Czas uzyskania zewnętrzne wewnętrzne pierwotne wtórne ilościowe jakościowe z przeszłości bieżące prognostyczne dzienne miesięczne z otoczenia z przedsiębiorstwa z bezpośrednich pomiarów/badań wcześniej przetworzone w postaci liczbowej lub symbolicznej występujące w opisach lub charakterystykach dotyczące okresu przeszłego (ex post) dotyczące obecnego okresu dotyczące okresu przyszłego (ex ante) Częstotliwość zbierania kwartalne Sposób i funkcja wykorzystania roczne decyzyjne kontrolne koordynacyjne planistyczne szczegółowe zagregowane przekazywane w postaci konkretnych decyzji pomocne w nadzorze i kontroli bezpośrednie powiązania informacyjne między uczestnikami rynku służące prognozowaniu i przewidywaniu zjawisk w przedsiębiorstwie Zakres ogólności podsumowujące wyabstrahowane ogólne
7 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 213 Zakres opisu Formalność Cel makroekonomiczne przekroju przestrzennego mikroekonomiczne formalne nieformalne operatywne specjalne rynek krajowy, światowy powiązania międzynarodowe i lokalne gospodarstwo domowe i rynek konkretnego produktu/usługi zapisywane na papierze, dysku twardym komputera, masowych nośnikach pamięci ich zdobywanie wymaga osobistego zaangażowania pracowników systematycznie zbierane i wykorzystywane do podejmowania decyzji dotyczących powtarzających się procesów (np. okresowe sprawozdania sprzedaży) pozwalają przewidzieć reakcje klientów w wyniku stosowanych działań przez firmę, określają kierunki jego rozwoju Podmiot wykorzystujący Znaczenie uczestnicy rynku podmioty polityki gospodarczej podmioty międzynarodowe strategiczne operacyjne przedsiębiorstwo, klienci, konkurenci organizacje i instytucje z otoczenia przedsiębiorstwa rynek światowy mają wpływ na uzyskanie przez przedsiębiorstwo przewagi konkurencyjnej potrzebne w działalności operacyjnej poszczególnych działów przedsiębiorstwa Źródło: K. Kłak, Zarządzanie wiedzą we współczesnym przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. Lipińskiego w Kielcach, Kielce 2010, s, na podstawie: T. Domański, P. Kowalski, Marketing dla menedżerów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa- -Łódź 1998, s; R. Pieczykolan, Informacja marketingowa, PWE, Warszawa 2005, s W odpowiednio dobrany dla siebie sposób każde przedsiębiorstwo, korzystając z różnych źródeł, może pozyskiwać informacje. Źródła informacji można podzielić na źródła informacji pierwotnej lub wtórnej. Najczęściej stosowane metody pozyskiwania informacji pierwotnych to badania ankietowe, wywiady i sondaże. Informacje pozyskiwane ze źródeł wtórnych dostarczają informacji określanych jako informacje wtórne. Informacje zgromadzone i opracowane przez innych to informacje wtórne. Źródłami wtórnymi dla przedsiębiorstwa są wszelkiego rodzaju publikacje (książkowe, w prasie codziennej, w prasie specja-
8 214 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi listycznej), zestawienia statystyczne, analizy, opracowania branżowe, biuletyny informacyjne itp. Jeżeli za kryterium typologiczne przyjmiemy pochodzenie źródeł informacji w stosunku do przedsiębiorstwa, to można wyróżnić żródła zewnętrzne i wewnętrzne. Wewnętrznym źródłem informacji o klientach jest dział sprzedaży czy serwisu, informacji o dostawcach dostarcza dział zaopatrzenia itp. Do wewnętrznych źródeł danych należą także: wszelkie raporty (ustne i pisemne) pracowników przedsiębiorstwa, ich notatki służbowe, raporty z delegacji, notesy adresowe, kartoteki klientów, korespondencja handlowa, dane o zapytaniach ofertowych itp. Informacje pochodzące ze źródeł zewnętrznych to informacje ze środków masowego przekazu, publikacji naukowych, prasowych i specjalistycznych, raporty systemów statystyki państwowej, informacje przekazywane na zewnątrz przez podmioty gospodarcze o swojej działalności i możliwe do uzyskania w trybie ogólnodostępnym 19. Bardzo cennymi dla przedsiębiorstwa źródłami informacji mogą być i są klienci, kooperanci i kontrahenci, dostawcy usług, sponsorzy, przedstawiciele mediów, reprezentanci władz i administracji publicznej. Równie cennym źródłem w gromadzeniu informacji jest benchmarking. Polega on na porównywaniu się przedsiębiorstwa z innymi podmiotami najlepszymi w danej dziedzinie, uczeniu się od nich i wykorzystaniu ich praktyk w swojej działalności. Wykorzystując doświadczenie innych przedsiębiorstwo nie musi szukać własnych rozwiązań, co jest zazwyczaj procesem długotrwałym i kosztownym. Jest to twórcze naśladowanie. Wzorując się na skutecznych i efektywnych działaniach stosowanych przez inne podmioty, przedsiębiorstwo może uniknąć strat wynikających z ryzyka wprowadzania niesprawdzonych zmian 20. Dzięki temu przedsiębiorstwo dowiaduje się, z jakimi instytucjami współpracują konkurenci, jakie projekty realizują, do jakiej grupy interesariuszy docierają. Poznaje dobre praktyki i sprawdzone sposoby działania. Podpatruje rozwiązania organizacyjne, pomysły na eventy, politykę informacyjną i system identyfikacji wizualnej. 19 D. Jelonek, Portal korporacyjny w zarządzaniu zasobami informacyjnymi o otoczeniu przedsiębiorstwa, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 23, Wrocław, 2008, s M. Źródło-Loda, Benchmarking nowoczesna koncepcja zarządzania organizacją, [w:] Współczesne dylematy zarządzania, Prace Naukowo-Dydaktyczne PWSZ, red. Lenik, z. 67, Krosno 2014, s. 204.
9 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 215 Ustalenie źródeł informacji, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, to ważne zadanie dla władz przedsiębiorstwa. Znając poziom skuteczności w zarządzaniu informacją i posiadany potencjał informacyjny można też określić etap cyklu życia danego przedsiębiorstwa 21. Zgromadzenie informacji nie zaspokaja potrzeb przedsiębiorstwa, gdyż informację trzeba odpowiednio skatalogować, przeredagować, a także co może być największą trudnością aktualizować. Gromadzenie informacji przez przedsiębiorstwo powinno być planowe, cykliczne i systematyczne. 2. Istota zarządzania informacjami W przedsiębiorstwie duże znaczenie odgrywa informacja, a jej roli w zarządzaniu przedsiębiorstwem nie sposób przecenić. Rzetelna i dostarczona na czas informacja może przyczynić się do sukcesu przedsiębiorstwa, natomiast jej brak często bywa przyczyną klęsk i niepowodzeń. Dla A. Koźmińskiego i W. Piotrowskiego informacja jest tworzywem zarządzania. Ich zdaniem osoby na stanowiskach kierowniczych w przedsiębiorstwie muszą być tak dobrze poinformowane, jak to tylko możliwe 22. Zarządzanie informacjami (w tym obrót plikami, danymi i dokumentami) stanowi jeden z głównych filarów działalności każdego przedsiębiorstwa, a odpowiednia umiejętność zarządzania informacją jest warunkiem koniecznym sprawnego i bezpiecznego funkcjonowania danego podmiotu na rynku. Zarządzanie obiegiem informacji to proces, który dotyczy każdego przedsiębiorstwa, bez względu na poziom złożoności procesów zachodzących w nim czy jego wielkości. Proces ten powinien być konsekwentny, uproszczony oraz indywidualnie dopasowany do posiadanych aktywów i profilu działalności przedsiębiorstwa. Każde przedsiębiorstwo, jeżeli ma takie możliwości, może zająć się samodzielnie zarządzaniem informacjami lub skorzystać z pomocy firm, które specjalizują się w takiej działalności. Nowoczesne przedsiębiorstwo, zaspokajając potrzeby i spełniając oczekiwania klientów, wymaga zdolności do podejmowania działań na podstawie in- 21 K. Dąbrowski, Podstawy zarządzania informacją w organizacji pozarządowej, Zeszyty Naukowe Wydziału Informatycznych Technik Zarządzania Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania, Współczesne Problemy Zarządzania, 1/2013, s K. Koźmiński, W. Piotrowski (red. ), Zarządzanie teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1988, s. 143.
10 216 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi formacji pełnej i aktualnej w celu szybkiego reagowania na zmiany zachodzące w jego otoczeniu. Sterowanie pracą przedsiębiorstwa i efektywne stosowanie procedur oraz metod i technik pracy poszczególnych działów wymaga znajomości zasad zarządzania zasobami informacyjnymi przedsiębiorstwa. Informacje są dla przedsiębiorstwa zasobem strategicznym 23. Pozyskana informacja w przedsiębiorstwie, tak jak inne jego zasoby, musi być właściwie gromadzona, przetwarzana i udostępniana osobom na stanowiskach kierowniczych, jak również pracownikom. Należy zatem sprawnie zarządzać tym zasobem i jako wsparcie wykorzystywać najlepsze rozwiązania technologii informacyjnej. Zarządzanie zasobami informacyjnymi to suma zasad, technik, systemów oraz urządzeń określających informacyjno -komunikacyjną strukturę przedsiębiorstwa. Podstawowym celem zarządzania zasobami informacyjnymi jest dostarczenie osobom na stanowiskach kierowniczych informacji i wiedzy, które zostaną wykorzystane w procesie podejmowania decyzji. Osiągnięcie tego celu zależy od realizacji następujących funkcji: pozyskiwania informacji, gromadzenia i przechowywania informacji, przetwarzania informacji, prezentacji i udostępniania informacji. Pozyskiwanie informacji o otoczeniu, jak i o samym przedsiębiorstwie, powinno być prowadzone na podstawie wyniku analizy potrzeb informacyjnych osób zarządzających. Rozpoznanie potrzeb informacyjnych powoduje uruchomienie procesu poszukiwania różnych źródeł informacji, które je zaspokoją. Mogą to być źródła pierwotne i wtórne oraz wewnętrzne i zewnętrzne w stosunku do przedsiębiorstwa. Gromadzenie i przechowywanie informacji o przedsiębiorstwie i jego otoczeniu musi odbywać się w sposób uporządkowany, ponieważ zarówno samo przedsiębiorstwo, jak i jego otoczenie, generują dużą liczbę informacji. Celem tego działania jest możliwość wykorzystywania zgromadzonych danych w przyszłości. Dane dotyczą zazwyczaj wejść systemu informacyjnego i obejmują fakty i liczby, które nie są aktualnie wykorzystywane w procesie podejmowania decyzji. 23 B. Mażbic-Kulma, M. Skoczylas, P. Sienkiewicz, Zarządzanie zasobami informacyjnymi instytucji, Acta Universitatis Lodziensis, Folia Oeconomica 167, Wydawnictwo UŁ, 2003, s. 120.
11 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 217 Dane są wprowadzane do plików lub tabel, a następnie z nich tworzona jest baza danych. Dla wartości informacji, jaką otrzymają użytkownicy, zasadnicze znaczenie ma przetwarzanie danych. Dane, które są wprowadzane, modyfikuje się w taki sposób, aby było możliwe wygenerowanie informacji użytecznej dla potencjalnego użytkownika. Przetwarzanie danych polega na przekształcaniu treści i postaci danych przez wykonywanie operacji w celu uzyskania wyników w określonej z góry postaci. Odbywa się ono według określonych algorytmów. Jeżeli do przetwarzania danych wykorzystuje się technologie informacyjne, to algorytm przetwarzania danych wyrażony jest w postaci programów komputerowych 24. Według Nowickiego, w procesie udostępniania informacji należy przestrzegać następujących zasad 25: selektywności oznacza to, że użytkownik otrzymuje tylko te informacje, które są mu niezbędne do podjęcia decyzji czy wykonania zadania, kompletności zapewnia, że użytkownik otrzymuje wszystkie informacje potrzebne do podjęcia decyzji czy realizacji zadania, komunikatywności informacje wyrażone i przedstawione są w języku i formie, jakiej oczekiwał użytkownik, oraz w sposób zrozumiały dla niego, terminowości to dostarczenie ich użytkownikowi w takim czasie, by mógł je wykorzystać do rozwiązania danego problemu, tajności zapewnia udostępnianie danej informacji tylko upoważnionym do tego użytkownikom. Niezbędna jest klasyfikacja informacji przez ustalenie ich statusu jako: poufne, tajne, ściśle tajne, obojętne lub jawne. Dla każdego użytkownika należy zdefiniować poziom jego praw dostępu do informacji oraz ustalić procedury identyfikacji i uwierzytelniania użytkownika, który zgłasza zapotrzebowanie na informację. W literaturze z zakresu zarządzania informacją idea traktowania informacji jako zasobu, którym może zarządzać przedsiębiorstwo czy organizacja, zakorzeniła się już na dobre. Powszechnie zaakceptowany został termin zarządzanie zasobami informacji (IRM Information Resource Management). Eaton i D. Bawden zwrócili uwagę, że termin ten ma dwa różne zastosowania. Pierw- 24 D. Jelonek, Portal korporacyjny, op. cit., Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Informatyka ekonomiczna 12, nr 23, Wrocław, 2008, s A. Nowicki (red. ), Wstęp do systemów informacyjnych zarządzania w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 2005, s. 65
12 218 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi sze miało podnosić rangę informacji w przedsiębiorstwie, drugie warunkuje możliwość stosowania (przystawalność) ogólnego modelu zarządzania zasobami także do informacji. Idea zarządzania zasobami informacji zakłada, że są na tyle duże podobieństwa pomiędzy zasobami informacji i innymi zasobami materialnymi, iż zasadne jest stosowanie ogólnie przyjętych ram dla zarządzania zasobami. Warunkiem sine qua non koncepcji IRM jest traktowanie informacji jako czegoś namacalnego (ang. tangible), fizycznego i konkretnego. Podobieństw można doszukiwać się przede wszystkim w tym, że tak jak inne fizyczne zasoby, zasoby informacji mają swój cykl życia, swoją wartość, wymagają poniesienia kosztów do ich pozyskania, mogą być wykorzystywane do osiągnięcia określonych celów ekonomicznych. Podobnie jak inne zasoby, stają się czasami obiektem kradzieży 26. Zarządzanie każdym zasobem w przedsiębiorstwie obejmuje procesy zdobywania, gromadzenia i przechowywania, alokacji, przetwarzania i dystrybucji. Specyfika zarządzania informacjami polega na tym, że podstawowe procesy realizowane są na zasadach informacyjnych, zaś zarządzanie nimi wymaga metainformowania. Taka organizacja i koordynacja procesów związanych z zasobami informacyjnymi przedsiębiorstwa, która umożliwi maksymalną użyteczność (wartość) informacji wykorzystaną przez użytkowników przedsiębiorstwa, to główny cel zarządzania informacją. Model zarządzania informacją w przedsiębiorstwie przedstawiono na rysunku 1. Do podstawowych zadań związanych z zarządzaniem informacjami w przedsiębiorstwie należy 27: planowanie, opracowywanie i wdrażanie strategii informacyjnej przedsiębiorstwa podporządkowanej jego polityce informacyjnej, sterowanie przepływami informacji w sieci komunikacyjnej przedsiębiorstwa, 26 Por. Eaton, D. Bawden, What kind of resource is information? International Journal of Information Management, 11, 1991, s; B. Stefanowicz, Informacja jako zasób strategiczny, Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, 2004, nr 7, s; B. Stefanowicz, Informacja, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa, s B. Sienkiewicz, Zarządzanie zasobami op. cit., s. 122; J. Frąś, Zarządzanie informacją elementem budowy przewagi konkurencyjnej e-przedsiębiorstwa, Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, nr 21, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 201, s
13 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 219 wprowadzenie nowych systemów, na przykład systemów zarządzania relacjami z klientami (CRM), utrzymywanie systemów informatycznych i telekomunikacyjnych w stanie niezawodności technicznej, czyli ich właściwa eksploatacja w przedsiębiorstwie, zarządzanie jakością informacji, czyli dbałość o to, by informacja wykorzystywana przez kierownictwo miała jak najwięcej atrybutów dobrej jakościowo informacji, zapewnienie bezpieczeństwa informacyjnego przedsiębiorstwa (ustalenie praw dostępu do informacji), zapewnienie efektywnych form kształcenia i rozwoju kadry informacyjnej i użytkowników systemu, integracja systemów informacyjnych wykorzystywanych na różnych szczeblach zarządzania w różnych podsystemach funkcjonalnych, konserwacja strategicznych zasobów informacyjnych, czyli utrzymywanie ich w gotowości do efektywnego wykorzystania przez użytkowników w pożądanej przez nich formie, miejscu i czasie, racjonalne planowanie środków inwestycyjnych na projektowanie i wdrażanie systemów, czyli rozwój systemu informacyjnego przedsiębiorstwa, tworzenie racjonalnych strategii informacyjnych przedsiębiorstwa. Zarządzanie informacjami dotyczy każdego szczebla zarządzania w przedsiębiorstwie: taktycznego i strategicznego. Będzie to możliwe wtedy, gdy kadra kierownicza stanie się równocześnie menedżerami informacji. Zarządzanie taktyczne informacjami związane jest z bieżącą realizacją zadań informacyjnych, które konieczne są do efektywnego (tj. ukierunkowanego na obniżkę kosztów i wzrost wydajności) zarządzania. Zarządzanie strategiczne to proces tworzenia i realizacji strategii przedsiębiorstwa zapewniające mu trwanie i rozwój w długim horyzoncie czasowym i w warunkach przewidywanych zmian otoczenia. Zarządzanie strategiczne wymaga określonych informacji, w tym uzyskiwanych w wyniku analizy systemowej: wewnętrznej, dotyczącej oceny słabych i mocnych stron przedsiębiorstwa oraz zewnętrznej, dotyczącej oceny szans i zagrożeń dla przedsiębiorstwa, których źródła znajdują się w jego otoczeniu B. cit., s
14 220 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi Źródło Akwizycja Składnica Rafinacja: - analiza, - interpretacja, - synteza, - agregacja, - standaryzacja. Składowanie Wyszukiwanie Dystrybucja Prezentacja ODBIORCA Walidacja Rysunek 1. Model zarządzania zasobami informacyjnymi Źródło: B. Sienkiewicz, Zarządzanie zasobami informacyjnymi instytucji, Acta Universitatis Lodziensis, Folia Oeconomica 167, Wydawnictwo UŁ, 2003, s W przedsiębiorstwie nie można zarządzać informacją w oderwaniu od jego misji i wizji, strategii działania, celów strategicznych i cząstkowych 29. Dyrekcja czy zarząd przedsiębiorstwa, zarządzając informacją, powinny ustalić, jakie informacje posiadają i jakich informacji potrzebują, jakie powinny odszukać, jakimi źródłami informacji dysponują, jakie mogą wytworzyć i sprzedać w formie usług lub produktów oraz kto z przedsiębiorstwa będzie ich potrzebował. Ważne jest określenie polityki informacyjnej, tj. jakie informacje powinny wypływać z przedsiębiorstwa, aby budowały pozytywny wizerunek wobec interesariuszy. Istotną rzeczą dla każdego przedsiębiorstwa powinno być posiadanie odpowied- 29 Zob. np. Hernik, Strategie w działalności organizacji pozarządowych. Zeszyty Naukowe, Organizacja i Zarządzanie, z. 45, Wyd. Politechniki Śląskiej, 2008, s, A. Zielińska, Strategie zarządzania organizacjami pozarządowymi, Master of Business Administration, 4, 2011, s
15 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 221 nich kanałów informacyjnych tak, aby informacja docierająca do adresatów była aktualna, ciekawa, zaskakująca, przykuwająca uwagę Pojęcie technologii informacyjnej i ich rola w zarządzaniu nowoczesnymi przedsiębiorstwami XXI wiek to rzeczywistość zdominowana przez informację. W nowoczesnej, globalnej gospodarce konkurencyjność przedsiębiorstw zależy od innowacyjności oraz posiadanej wiedzy. Podstawą rozwoju wiedzy i innowacji są informacje. W odpowiedzi na rosnącą potrzebę szybkiego i rzetelnego dostępu do informacji zachodzi konieczność poświęcenia uwagi także technologiom informacyjnym. Współcześnie technologie informacyjne odgrywają znaczącą rolę w sferze zarządzania. Bez wątpienia określają one warunki prowadzenia działalności gospodarczej i organizację przedsiębiorstw 31. Dynamika zmian zachodzących w gospodarce i społeczeństwach oraz chęć uelastycznienia procesów zarządczych w przedsiębiorstwach przekonują do wykorzystywania w nich technologii informacyjnych. Wielu polskich autorów 32 podejmujących tematykę związaną z technologiami informacyjnymi odwołuje się do angielskiego wyrażenia information technology i stosuje skrót IT. Wszyscy autorzy zgodnie twierdzą, że znaczenie tego terminu zawiera różne elementy związane z informatyką i pokrewnymi technologiami, takimi jak: informacja, komputery, informatyka i telekomunikacja. IT to wiązka branż powiązanych z technologiami informatycznymi. Obejmuje m. in. produkcję hardware, produkcję software, doradztwo w zakresie sprzętu komputerowego i oprogramowania, przetwarzanie danych, tworzenie baz danych, sprzedaż i serwis sprzętu oraz oprogramowania, a także edukację w za- 30 M. Aluchna i inni, Koncepcja zarządzania uwagą. [w:] M. Aluchna (red. ), Strategie zarządzania uwagą na współczesnym rynku, SGH, Warszawa J. Zając, Technologie informacyjne i komunikacyjne a zarządzanie personelem, MGG Conferences, Warszawa 2012, s Zob. Bartoszek, Technologie informacyjne w edukacji przyszłości, Prakseologia 2005, nr 145, s; M. Orzoł, Znaczenie współczesnych technologii informacyjnych dla zarządzania polskimi przedsiębiorstwami, [dostęp:], s; M. Ścigała, K. Tworek, J. Martan, Technologie informacyjne determinantą innowacyjności: aktualny model organizacji, Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie, Politechnika Śląska, z. 68 (2014), s
16 222 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi kresie technologii informatycznych. Są to branże wysoko technologiczne, które warunkują właściwe działanie prawie wszystkich tradycyjnych dziedzin gospodarki. Obsługują one małe i średnie przedsiębiorstwa z różnych dziedzin, sektor finansowy, administrację publiczną, transport, energetykę, telekomunikację, farmację, instytucje naukowe, przemysł spożywczy, sieci handlowe i stacje benzynowe oraz wielu innych klientów instytucjonalnych, a także odbiorców indywidualnych 33. Termin technologie informacyjne wskazuje nie tylko na elementy informatyki, lecz także na działania związane z poszukiwaniem i gromadzeniem informacji, jej zapisywaniem, zabezpieczaniem, przechowywaniem, przetwarzaniem, prezentowaniem, przesyłaniem i likwidacją 34. Takie rozumienie pojęcia technologie informacyjne nie ogranicza się jedynie do połączenia nowoczesnych urządzeń, które są wykorzystywane w procesie komunikowania (np. do komputerów, sieci komputerowych i najnowszych oprogramowań komputerowych), ale wskazuje na efektywne stosowanie środków i narzędzi oraz źródeł informacji w celu przeprowadzenia analizy i syntezy informacji, które w przedsiębiorstwie pełnią ważne zadanie. W każdym przedsiębiorstwie technologie informacyjne pełnią dwie zasadnicze funkcje: usługową i innowacyjną. Pierwsza usługowa pozwala przedsiębiorstwu bardziej efektywnie realizować strategię, np. poprzez automatyzację, przyspieszenie przebiegu procesów, redukcję kosztów, druga innowacyjna stwarza nowe możliwości rozwoju. Możemy do tego zaliczyć np. dotarcie do nowych segmentów klientów, wprowadzenie na rynek innowacyjnego produktu czy też stworzenie nowego modelu konkurowania. Obie te funkcje w zasadniczy sposób wpływają na poziom stopy zwrotu z kapitału zainwestowanego w przedsiębiorstwo oraz na możliwości wzrostu przedsiębiorstwa Podsumowanie Podstawą funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa jest posiadanie określonych informacji. Informacja jako zasób uważana jest w XXI wieku za jeden z najważ- 33 I. Orzoł, Znaczenie współczesnych technologii informacyjnych op. cit. 34 S. Juszczyk, Edukacja na odległość. Kodyfikacja pojęć, reguł i procesów, Multimedialna Biblioteka Pedagogiczna, Wydawnictwo A. Marszałek, Toruń R. Orzechowki, Efektywne zastosowanie IT w przedsiębiorstwie, E-mentor, nr 3(20), SGH, Warszawa 2007, ()
17 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją 223 niejszych niematerialnych aktywów przedsiębiorstwa służący budowaniu stałej przewagi konkurencyjnej. Dla osób zarządzających w przedsiębiorstwie ma bezpośredni i pośredni wpływ na proces decyzyjny. Skuteczne zarządzanie informacją pozwala na efektywne planowanie, podejmowanie decyzji i kontrolę. Wszystkie przedsiębiorstwa mają zarówno nieformalny, jak i formalny system informacyjny, przy czym obecnie formalny system informacyjny jest zazwyczaj skomputeryzowany. Szczególny rodzajem informacji dla zarządzania są te, które można przetwarzać w systemach informatycznych. Skuteczne zarządzanie zasobami przedsiębiorstwa przekłada się na wysoki poziom efektywności. Chodzi zarówno o zasoby ludzkie, jak i kapitałowe, materiałowe, energetyczne, techniczne oraz informacyjne. Świat technologii stanął na równi z rzeczywistością. Można stwierdzić, iż wykorzystanie technologii informacyjnych w przedsiębiorstwach XXI wieku w obszarze zarządzania zasobami, w tym zasobami informacji, stało się koniecznością. Technologie informacyjne przeniknęły do wszystkich obszarów zarządzania zasobami, przybierając coraz to bardziej złożoną formę. Wykorzystywanie nowych technologii w przedsiębiorstwach w obszarze zarządzania zasobami informacyjnymi jest uzasadnione interesem pracodawców, kadry kierowniczej oraz pozostałych pracowników. Przedsiębiorstwa dążą do poprawy efektywności i produktywności, optymalizacji wykorzystania zasobów, usprawnienia procesów. Istotą funkcjonowania przedsiębiorstwa przyszłości jest zarządzanie informacją. Dzięki technologiom informacyjnym, a ściślej dzięki sieciom komputerowym, przedsiębiorstwo działa w cyberprzestrzeni, gdzie czas przesyłania informacji i proces podejmowania decyzji jest bardzo krótki. Bibliografia 1. Aluchna M. i inni, Koncepcja zarządzania uwagą. ), Strategie zarządzania uwagą na współczesnym rynku, SGH, Warszawa Bartoszek J., Kierzkowski Z., Technologie informacyjne w edukacji przyszłości, Prakseologia, 145/ Best D. (red. ), The Fourth Resource: Information and its Management, Aldershot: Aslib Gower Chmielarz W., Parys T. ), Technologie informacyjne dla społeczeństwa, Warszawa 2009
18 224 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi 5. Dąbrowski K., Podstawy zarządzania informacją w organizacji pozarządowej, Zeszyty Naukowe Wydziału Informatycznych Technik Zarządzania Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania, Współczesne Problemy Zarządzania 1/ Domański T., Kowalski P., Marketing dla menedżerów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Łódź Drucker P. F., Społeczeństwo pokapitalistyczne, PWN, Warszawa Dziekański P., Informacja jako dobro ekonomiczne będące źródłem przewagi konkurencyjnej, [w:] Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy, zeszyt 24, Wyd. Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów Eaton J. J., Bawden D., What kind of resource is information?, International Journal of Information Management 11/ Forlicz S., Mikroekonomiczne aspekty przepływu informacji między podmiotami rynkowymi, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej, Poznań Frąś J., Zarządzanie informacją elementem budowy przewagi konkurencyjnej e-przedsiębiorstwa, Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, nr 21, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin Harlow E., Webb S. A. ), Technologie informacyjno-komunikacyjne w pracy służb społecznych, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa Hernik J., Strategie w działalności organizacji pozarządowych. Zeszyty Naukowe. Organizacja i zarządzanie, z. 45, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Katowice Jelonek D., Portal korporacyjny w zarządzaniu zasobami informacyjnymi o otoczeniu przedsiębiorstwa, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 23, Wrocław Jędryczkowski J. ), Technologie informacyjno-komunikacyjne w procesie kształcenia, Jelenia Góra Juszczyk S., Edukacja na odległość. Marszałek, Toruń Kemball-Cook R. B., Luka organizacyjna, PWE, Warszawa Kiełtyka L. ), Technologie informacyjne w funkcjonowaniu organizacji: zarządzanie z wykorzystaniem multimediów, Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa Dom Organizatora, Toruń 2013
19 Rozdział 9. Zasoby informacyjne w organizacji zarządzanie informacją Kisielnicki J., Sroka H., Systemy informacyjne biznesu. Informatyka dla zarządzania, Placet, Warszawa Kłak K., Zarządzanie wiedzą we współczesnym przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. Lipińskiego w Kielcach, Kielce Koźmiński K., Piotrowski W. ) Zarządzanie teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Kuruliszwili S. (red), Technologie informacyjne a zmiany współczesnej edukacji, Kraków Malara Z., Rzęchwski J., Zarządzanie informacją na rynku globalnym. Beck, Warszawa Mażbic-Kulma B., Skoczylas M., Sienkiewicz P., Zarządzanie zasobami informacyjnymi instytucji, Acta Universitatis Lodziensis, Folia Oeconomica 167, Wydawnictwo UŁ, Łódź Meyer B., Informacja w procesie obsługi ruchu turystycznego, Ekonomiczne Problemy Turystyki 7/ Mitasa A. W. ), Technologie informacyjne w edukacji policjantów, Centrum Szkolenia Policji, Legionowo Moczydłowska I., (red. ) Technologie informacyjne i komunikacyjne w edukacji dorosłych. Przewodnik dobrych praktyk, Siedlce Nowicki A. ), Wstęp do systemów informacyjnych zarządzania w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa Oleński J., Infrastruktura informacyjna państwa w globalnej gospodarce, Uniwersytet Warszawski Wydział Nauk Ekonomicznych, Warszawa O Shaughnessy P., Organizacja zarządzania w przedsiębiorstwie, PWE, Warszawa Orzechowki R., Efektywne zastosowanie IT w przedsiębiorstwie, E-mentor, nr 3(20), SGH, Warszawa 2007, numer/20/id/442 () 32. Orzoł I., Znaczenie współczesnych technologii informacyjnych dla zarządzania polskimi przedsiębiorstwami, PTZP, t. II, 2010, s. 319, dostęp org. pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2010/117_orzol_i. pdf () 33. Pawłowska A., Zasoby informacyjne w administracji publicznej w Polsce, Problemy zarządzania, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2002
20 226 Część II. Zarządzanie kapitałami organizacyjnymi 34. Penc J., Leksykon biznesu, Placet, Warszawa Penc J., Strategie zarządzania, Agencja Wydawnicza, Warszawa Pieczykolan R., Informacja marketingowa, PWE, Warszawa Ratajewski J., Wstęp do informacji naukowej, Uniwersytet Śląski, Katowice Stefanowicz B., Informacja. Warszawa, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa Ścigała M., Tworek K., Martan J., Technologie informacyjne determinantą innowacyjności: aktualny model organizacji, Zeszyty Naukowe. 68 (2014) 40. Wawer R., Pakuła M. ), Technologie informacyjno-komunikacyjne w edukacji XXI wieku, Lublin Zaskórski P., Zarządzanie zasobami informacyjnymi w firmie, Biuletyn WAT, vol. LVII, 4/ Zielińska A., Strategie zarządzania organizacjami pozarządowymi, Master of Business Administration 4/ Źródło-Loda M., Benchmarking nowoczesna koncepcja zarządzania organizacją, [w:] Współczesne dylematy zarządzania, Prace Naukowo-Dydaktyczne PWSZ, red. 67, Krosno 2014
Artykuły o tej samej nazwie znajdują się w TIC i ICT.
Informacyjnych i komunikacyjnych technologii ( ICT: transkrypcja angielskich technologii informacyjnych i komunikacyjnych, ICT) jest wyrażeniem, używany głównie w środowisku akademickim, w odniesieniu do zakresu telematyki, czyli technologia z komputera, z audiowizualnych, z mediów, z Internetem oraz telekomunikacja, które pozwalają użytkownikom komunikować się, uzyskiwać dostęp do źródeł informacji, przechowywać, manipulować, wytwarzać i przesyłać informacje w różnych formach: tekstowej, muzycznej, dźwiękowej, obrazowej, wideo i interaktywnego interfejsu graficznego ( HMI). Teksty prawne i regulacyjne używają wyrażenia komunikacja elektroniczna.
Historia
Po pierwszym kroku w kierunku społeczeństwa informacyjnego, jakim było pisanie i drukowanie, głównymi krokami były telegraf elektryczny, potem telefon i radio. Komputer wystartował po obwodzie, innowacyjnych producentów Distributed Computing szybko. wiki/wiki/T%C3%A9l%C3%A9vision" title="Telewizja">Telewizyjny The Minitel i Internet i telefony telekomunikacja mają związane obraz do tekstu i mowy, „bezprzewodowy”, Internet i telewizja stają się dostępne na telefon komórkowy, że kamera automatycznie.
Uzgodnienie informatyki, telekomunikacji i sektora audiowizualnego w ostatniej dekadzie XX th wieku skorzystał z miniaturyzacją z elementów, aby produkować „wielofunkcyjnych” urządzenia w przystępnych cenach, począwszy od 2000 roku. Szybki wzrost liczby szybkiego dostępu do Internetu (na przykład za pomocą ADSL lub za pośrednictwem sieci telewizji kablowej) i bardzo szybkiego dostępu do Internetu (za pomocą sieci abonenckich) w światłowodzie) sprzyjał rozpowszechnianiu treści audiowizualnych po przystępnych cenach od obniżył cenę ICT w ciągu dwóch lat między 2008 a 2010 rokiem.
Wraz z rozwojem Internetu i WEB 2. 0 rozwinęły się zastosowania ICT i ogromna większość obywateli w krajach uprzemysłowionych korzysta z nich w celu uzyskania dostępu do informacji. Z drugiej strony rozwinęła się geograficzna przepaść cyfrowa w krajach rozwijających się, w których dostęp do szybkiego Internetu jest poza zasięgiem większości gospodarstw domowych. Duża liczba internautów, za pośrednictwem stron internetowych, blogów, mediów społecznościowych czy projektów takich jak projekt encyklopedyczny Wikipedia stale dodaje informacje do internetu.
Liczba dostępnych usług gwałtownie rośnie i generuje miejsca pracy związane z tymi technologiami, dla 3, 2% francuskiego PKB około 2010 r. i 5, 5 oczekiwanych w 2015 r.
Sektor wymaga coraz większych umiejętności komunikacyjnych, marketingowych i sprzedażowych, technika ta jest jedynie wsparciem komunikacji i organizacji. Poszukiwane profile zawodowe odpowiednio się zmieniają, zauważa Międzynarodowe Obserwatorium Zawodów Internetowych, które analizuje profile i umiejętności poszukiwane przez rynek pracy w Europie.
Zastosowania technologii informacyjno-komunikacyjnych rozszerzają się, zwłaszcza w krajach rozwiniętych, co grozi lokalnym uwypukleniem przepaści cyfrowej i społecznej oraz luki pokoleniowej. Od rolnictwa precyzyjnego i gospodarki leśnej (identyfikowalność drewna w walce z handlem), przez globalną kontrolę środowiska planety lub bioróżnorodności, po demokrację uczestniczącą (ICT na rzecz zrównoważonego rozwoju) poprzez handel, telemedycynę, informację, zarządzanie wieloma bazami danych, na giełdzie, robotyce i zastosowaniach militarnych, nie mówiąc już o pomocy niepełnosprawnym (w tym niewidomym, którzy korzystają z zaawansowanych syntezatorów mowy oraz plażowego efemerycznego alfabetu Braille'a), ICT mają coraz większą rolę w życiu człowieka i funkcjonowaniu społeczeństw. Od 2007 do 2010 roku udział firm z ekstranetem wzrósł z 17% na początku 2007 roku do 35% na początku 2010 roku. Niektórzy obawiają się utraty wolności osobistej ( Big Brat efektu uogólnionego nadzoru w odniesieniu do powieści 1984 rokuprzez George'a Orwella, rosnącej wtargnięciem ukierunkowany i niechcianych reklam, itp). Prospektywiści uważają, że ICT powinny zajmować coraz większe miejsce, a nawet być źródłem nowego paradygmatu cywilizacyjnego, z być może ewolucją ICT w kierunku NBIC ( nanotechnologie, biotechnologie, informatyka i nauki kognitywne) oraz sztucznej inteligencji. Wyrażenie „technologie informacyjne i komunikacyjne” stanowi transkrypcję angielskiego wyrażenia używanego w różnych organach międzynarodowych, które w przybliżeniu odpowiada dziedzinie telematyki. Ma różne definicje w zależności od punktu widzenia autorów lub w zależności od czasu, ze względu na postępujące zacieranie się granic danych dziedzin i szybką ewolucję technik z konwergencją cyfrową. Definicja ICT pozostaje szczególnie niejasna: termin technologia oznaczający „dyskurs o technice” jest używany zamiast „technika”, co byłoby zarówno prostsze, jak i dokładniejsze. Technologie informacyjno-komunikacyjne to narzędzia wspierające przetwarzanie i komunikowanie informacji, przetwarzanie informacji i przekazywanie informacji pozostających celem, a technologia – środki. Słownik Larousse definiuje technologie informacyjno-komunikacyjne jako „zestaw technik i sprzętu komputerowego umożliwiających zdalną komunikację za pomocą środków elektronicznych (kablowych, telefonicznych, internetowych itp. )”. Definicja ta ogranicza się jednak do konwergencji informatyki i telekomunikacji w celu komunikowania się i nie uwzględnia wpływu konwergencji cyfrowej w multimediach i audiowizualnych.. OQLF duża terminologiczne Słownik definiuje technologii informacyjnych i komunikacyjnych jako „zbiór technologii wynikających z konwergencji technologii informatycznych i zaawansowanych multimedialnych i telekomunikacyjnych technik, które pozwoliły na powstanie bardziej wydajnych środków komunikacji, poprzez poprawę przetwarzania, magazynowania, rozpowszechnianie i wymiana informacji ”. Ta definicja jest znacznie pełniejsza niż poprzednia, biorąc pod uwagę konwergencję cyfrową jako całość. Lepiej odzwierciedla punkt widzenia instytucji międzynarodowych, które traktują technologie informacyjne i komunikacyjne jako integrację technik telekomunikacyjnych, informatycznych, multimedialnych i audiowizualnych. Gwałtowne upowszechnienie się szybkiego dostępu do Internetu pozwoliło na eksplozję wykorzystania usług audiowizualnych, które stają się coraz ważniejsze w koncepcji ICT, nie tylko na poziomie komunikacji, ale także na poziomie zarządzania informacją i wiedzą oraz poziom jego rozpowszechnienia. To rozszerzenie koncepcji ICT jest źródłem wielu debat ze względu na znaczenie jego wpływu na społeczeństwo. Zgodnie z międzynarodową konwencją ustanowioną przez OECD technologie informacyjne i komunikacyjne (ICT) obejmują następujące sektory gospodarki: Pojawienie się Internetu, a głównie sieci jako środków masowego przekazu, oraz sukces blogów, sieci społecznościowych, wiki lub technologii Peer to Peer nadają ICT wymiar społeczny. Gérard Ayache w zamieszaniu La Grande mówi o „hiperinformacji”, aby podkreślić antropologiczny wpływ nowych technologii. Z kolei wielu internautów uważa Internet za technologię relacji (TR): Joël de Rosnay użył tego wyrażenia w La revolte du pronétariat: od mass mediów do mass mediów. wiki/wiki/Web_2. 0" title="Web 2. 0">Web 2. 0 jest włączona przez ICT. Pojęcie technologii informacyjno-komunikacyjnych należy porównywać z pojęciem społeczeństwa informacyjnego ze względu na ich wpływ na funkcjonowanie społeczeństwa. Termin NICT (nowe technologie informacyjno-komunikacyjne) był często używany w literaturze francuskojęzycznej w latach 90. i na początku XXI wieku w celu scharakteryzowania niektórych tak zwanych „nowych” technologii. Podane definicje są jednak generalnie niejasne lub równoważne z definicjami ICT. Kwalifikacja „wiadomości” jest niejednoznaczna, ponieważ zakres tzw. nowych technologii nie jest sprecyzowany i różni się w zależności od źródła. Ze względu na szybką ewolucję technologii i rynku innowacje uznane za „nowe” dekadę później okazują się przestarzałe. Czasem chodzi o rozróżnienie technologii opartych na Internecie od tradycyjnej telekomunikacji. Czasami chodzi o odróżnienie platform web 2. 0 od wczesnych technologii internetowych, które mają już trzy dekady i są dość przestarzałe. Czasami chodzi o charakterystykę usług wynikających z konwergencji telekomunikacji i multimediów z wykorzystaniem szybkich dostępów, ponieważ aplikacje korzystające tylko z niskich prędkości dostępu trudno zakwalifikować jako „nowe”. Czasami NICT obejmują również telefonię komórkową, ale czy pierwsze technologie mobilne, które mają ponad trzy dekady, można nazwać „nowymi”? Akronim NTIC jest źródłem zamieszania, ponieważ nie jest przedmiotem żadnej oficjalnej definicji przez instytucje międzynarodowe odpowiedzialne za tę dziedzinę, podczas gdy termin ICT (lub ICT w języku angielskim) jest tam definiowany jako integracja technologii telekomunikacji, informatyki i multimedia. Korzystanie z wyszukiwarek pokazuje, że akronim NICT, tłumaczenie NTIC na język angielski, jest bardzo rzadko używany (poza tłumaczeniem dokumentów pochodzenia francuskojęzycznego) i stale odwołuje się raczej do szybkiego rozwoju tego obszaru. To pokazuje, że nie jest przydatne ustalanie sztywnych kategorii w celu odróżnienia tego, co nowe od tego, co nie jest. Określenie „ komunikacja elektroniczna ”, szeroko stosowane w europejskich tekstach prawnych i regulacyjnych, odpowiada ICT, z wyjątkiem niektórych systemów transmisji telewizyjnej i radiowej, które nie podlegają tym samym prawom i obowiązkom regulacyjnym.. To rozróżnienie nie pozostaje bez problemów dla regulatorów i regulatorów ze względu na konwergencję technologii telekomunikacyjnych i internetowych. Ta konwergencja umożliwia coraz częstsze korzystanie z transmisji telewizyjnych i radiowych w Internecie dzięki szybkim technologiom. ARCEP unika się stosowania akronim ICT w swoich dokumentach i systematycznie używa terminu Łączności Elektronicznej, który jest zdefiniowany jako: Określenie emisji łączności elektronicznej, przesyłania lub odbioru znaków, sygnałów, pisma, obrazów lub dźwięków, elektromagnetycznie. Należy zauważyć, że w cytowanym dokumencie terminy ICT lub Technologie informacyjno-komunikacyjne nie są wymienione. W odpowiadające angielski akronimy są IT dla technologii informatycznych i ICT dla technologii informacyjno-komunikacyjnych, akronim NICT, do nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych wykorzystywane są znacznie rzadziej. Termin infokomunikacja (lub info-com) był używany głównie w latach 90. w krajach anglosaskich i krajach Europy Wschodniej na oznaczenie pojęcia konwergencji między telekomunikacją i IT z podejściem równoważnym do terminu komunikacja elektroniczna, ale ze szczególnym w zakresie przetwarzania informacji i manipulacji treścią z wykorzystaniem Internetu. We francuskim systemie edukacji odnosimy się bardziej do zwykłych technologii informacyjno-komunikacyjnych (TUIC) oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych dla edukacji (TICE). ICT odgrywają ważną rolę w konkurencyjności przedsiębiorstw oraz wydajności administracji i usług publicznych (zdrowie, edukacja, bezpieczeństwo). Technologie informacyjno-komunikacyjne stały się również kluczowym zagadnieniem w produkcji i rozpowszechnianiu dóbr kultury. Według raportu „Key Technologies 2015” „sektor technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) stał się głównym segmentem gospodarki głównych krajów uprzemysłowionych, z bezpośrednim udziałem 5, 9% PKB w Europie (i 7, 5% w Stany Zjednoczone). Poza samym sektorem ICT przyczyniają się do rozwoju wszystkich innych sektorów gospodarki, ICT stanowią ponad 50% wzrostu produktywności w Europie (źródło: Komisja Europejska), perspektywy rozwoju sektora STIC (Information and Communication Sciences and Technologies) są również znaczny z +8% wzrostem rocznie dla gospodarki internetowej do 2016 r., jak donosi Boston Consulting Group ”.Konwergencja ICT i zacieranie granic Telefon komórkowy to także terminal do surfowania po Internecie, oglądania filmów czy korzystania z różnych aplikacji. Najbardziej charakterystycznym zjawiskiem ICT jest zacieranie się granic między telekomunikacją, informatyką i audiowizualną/multimedialną. Raport Organizacji Narodów Zjednoczonych podkreśla wpływ konwergencji ICT:„Konwergencja usunęła wiele różnic między sektorami ICT, w tym nadawanie, IT i telekomunikacja, oraz wspiera innowacje w sektorach innych niż ICT, takich jak usługi finansowe. Dzięki temu użytkownicy mają dostęp do treści, usług i aplikacji na wielu platformach, co zwiększa wszechstronność i wyrafinowanie dostępu do informacji i korzystania z komunikacji”. Wzajemna wymiana produktów z obszarów, które kiedyś były dobrze oddzielone, a teraz połączone, jest źródłem wielu innowacyjnych usług. Kilka poniższych przykładów pokazuje, że coraz trudniej jest studiować jeden obszar ICT bez uwzględnienia pozostałych. Przykład 1: Operatorzy telekomunikacyjni nie są już tylko operatorami sieci telekomunikacyjnych, stają się dostawcami usług internetowych, polegając na dostępie abonentów, których posiadają, a telefonia nie jest już tylko segmentem usług wśród wielu innych. Na przykład France Telecom stał się również dystrybutorem kanałów telewizyjnych i muzycznych. Przykład 2: Sieci teleinformatyczne. W latach 80. i 90. sieci specjalizowały się w terenie, a do telefonii, transmisji danych między komputerami, radia i telewizji potrzebne były różne systemy transmisji (a czasem różne infrastruktury). Obecnie szybkie sieci oparte na technologii IP są wspólne dla wszystkich form usług, a bajty telefonii są kierowane przez te same routery na tych samych arteriach, co bajty do odwiedzania stron internetowych, przesyłania plików, usług przesyłania strumieniowego, filmów lub poczty e-mail. Przykład korzystania z Internetu z tą samą treścią wyświetlaną na różnych terminalach z bardzo różnymi ekranami Przykład 3: komputery osobiste. komputer był używany głównie do przetwarzania tekstu i obliczeń za pomocą arkusza kalkulacyjnego. Następnie w latach 90. był również używany do e-maili i prezentacji slajdów. Komputer był więc wyraźnie sprzętem komputerowym. Jednak wraz z konwergencją cyfrową komputer osobisty staje się podstawowym narzędziem w dziedzinie audiowizualnej i multimedialnej, ponieważ jest również rutynowo: Przykład 4: terminale telefonii komórkowej. Na początku XXI wieku terminal telefoniczny był używany głównie do komunikacji telefonicznej, a rachunek składał się z abonamentu i kwoty proporcjonalnej do długości komunikacji według kategorii w zależności od odległości. Konwergencja cyfrowa jest szczególnie ilustrowana przez nowe terminale telefoniczne zwane smartfonami. Posiadają większą pojemność pamięci i moc obliczeniową niż komputery osobiste z lat 80., a nawet 90. Pozwalają na wykonywanie zdjęć i filmów o wydajności porównywalnej z dobrymi aparatami lub kamerami z lat 90. używane jako odtwarzacze muzyki do słuchania nagranej muzyki lub oglądania nagranych obrazy lub filmy. Przykład 5: producenci towarów elektronicznych. Producent komputerów (Apple) staje się jednym z największych producentów terminali telefonicznych i wiodącym pośrednikiem w sprzedaży produktów i usług audiowizualnych z oprogramowaniem multimedialnym iTunes. Apple opracowuje również własny pakiet biurowy iWork, bezpośrednio konkurując z pakietem Microsoft Office..Techniki informacyjne i komunikacyjne Technologie informacyjno-komunikacyjne łączą zestaw zasobów technicznych niezbędnych do wdrożenia usług informacyjnych i komunikacyjnych w celu wytwarzania, przetwarzania, przekształcania, przechowywania, zarządzania, przesyłania i wyszukiwania informacji oraz komunikowania się. Techniki te można podzielić na następujące kategorie: Usługi informacyjne i komunikacyjne są podzielone na różne kategorie, z których najbardziej znane to: Inwestycje w ICT byłyby jedną z głównych sił napędowych konkurencyjności przedsiębiorstw. Rzeczywiście, według badań OECD, ICT są ważnym czynnikiem wzrostu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych. Wśród firm, które zobowiązały się do zakupu większej ilości energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, te z sektora ICT rozwijają się szybciej (tutaj w latach 2010-2016), ale nie wszystkie z nich dotrzymały swoich zobowiązań. Według francuskiego stowarzyszenia The Shift Project technologia cyfrowa jako całość odpowiadała za 3, 7% emisji CO 2 na całym świecie w 2018 roku, w porównaniu do 2, 5% w 2013 roku. ICT teoretycznie może pomóc zaoszczędzić dużo energii ( np. Według France Telecom szerokie i efektywne wykorzystanie ICT, na przykład poprzez telepracę, mogłoby zmniejszyć we Francji o 7% emisje gazów cieplarnianych w tym kraju w latach 2010-2020 (jedna trzecia francuskiego celu, który wynosi 20% zgodnie z obecnymi protokołami); Międzynarodowa Agencja Energetyczna (IEA) oszacowała, że gdyby wszystkie pojazdy zostały zautomatyzowane w celu optymalizacji ich zużycia oraz ułatwienia współdzielenia i wspólnych przejazdów, sektor transportu zaoszczędziłby 60% energii Ekodomotyka pozwoliłaby budynkom na uzyskanie znacznie bardziej ekonomicznej, a nawet pozytywnej energii, podczas gdy spowodowała 60% wzrostu światowego zapotrzebowania na energię elektryczną w latach 1990–2015. Według Chiary Venturini sektor ICT zmniejszył swój ślad węglowy o 1, 5 razy, ale mógł to zrobić do dziesięciu razy do 2030 s” przełączał się na re-energie nowe i zoptymalizowane jego zastosowania. Globalizacja tych technologii i ich zastosowań mają innych skutków dla środowiska: w 2013 roku sektor ten spożywany około 7% całej energii elektrycznej wytwarzanej na świecie. Z obserwacji na lata 2000-2015 wynika, że: Według badania opublikowanego podczas kolokwium EJC – ICT 2012 „Technologie informacyjne i komunikacyjne – emitują tyle CO 2 (od 2% do 5% globalnych rocznych emisji, w zależności od kraju) niż przemysł lotniczy, wykazując wzrost o 20% rocznie ”. Według raportu Czy Twoja chmura jest czysta? (kwiecień 2012), „Niektóre centra danych zużywają tyle energii, co 250 000 europejskich domów. Jeśli chmura była krajem, byłoby rangi 5 th w świecie zapotrzebowania na energię elektryczną, a jego wymagania powinny być trzykrotnie do roku 2020. „ Ponadto, zgodnie z Sandvine połowie 2018, ” co najmniej 50% ruchu internetowego jest szyfrowana ”, i bardziej prawdopodobne 75 do 90% całkowitego ruchu ze względu na liczbę aplikacji „ogólnie” szyfrujących swoje dane (~ 98% strumienia na YouTube), co również zwiększa zużycie danych. Gdy system Windows 10 został wysłany przez Internet do milionów użytkowników, przepustowość została bardzo mocno zużyta przez przepływ danych. W 2010 roku we Francji karta zobowiązała operatorów do oszczędzania energii elektrycznej oraz poprawy odzysku i recyklingu sprzętu IT. W latach 2005-2008 sprzedawane PCU i ekrany zużywały nieco mniej energii, ale zużycie laptopów nieznacznie wzrosło (w 2013 r. w najlepszym przypadku zmniejszenie zużycia energii o 0, 5%. elektryczność wydawała się możliwa, wobec około +5%. Ze względu na swój wizerunek i dlatego, że ceny OZE stały się atrakcyjne, a nawet tańsze i mniej zmienne niż inne formy energii; z własnej inicjatywy lub na prośbę dużych klientów (lub na prośbę organizacji pozarządowych takich jak Greenpeace) od około 2015 roku Facebook, Apple i Google zobowiązały się do stopniowego wykorzystywania 100% odnawialnych źródeł energii dla swoich serwerów, do których dołączył Switch (oceniony w 2017 energetycznie bardzo cnotliwy przez Greenpeac). Pod koniec 2017 roku przystąpiło również 20 innych firm internetowych (m. in. wiki/wiki/Adobe_Inc. " title="Adobe Inc. ">Adobe, Amazon Web Services (AWS), Apple, Box, Digital Realty, Equinix, Etsy, Hewlett Packard Enterprise, Infosys, Microsoft, Naver, Rackspace, Salesforce, SAP, switche, Workday, niektórzy będąc globalnym cloud computing firm, ale pozostaje daleko w tyle w Korei Południowej, Samsung SDS i Kakao były skromnie naciska na większy dostęp do energii odnawialnej w Azji na swoich serwerach. W 2015 r. produkcja energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych przekroczyła 3, 2 GW w Stanach Zjednoczonych; 2/3 wykorzystywane przez duże firmy internetowe. Google ma stać się 1 st nabywca Świat zielonej energii), a także wzrost Apple było więcej niż zrekompensowane w tej dziedzinie poprzez wzrost co najmniej równy jego podaży energii zielonej, ale innych gigantów i głównych graczy na niewiele zmieni netto lub Stagnate w realizacja ich zobowiązań; Pokazuje to w latach 2015-2017 eksplozja liczby centrów danych wybudowanych w Wirginii (stan, który produkuje najmniej OZE w Stanach Zjednoczonych i który nie zachęca lub nie zachęca usług publicznych do ich wytwarzania). Niektóre firmy, takie jak Amazon Web Services (AWS), są cnotliwe w niektórych stanach, a nie w innych (takich jak Wirginia). Wreszcie D Trump zmusił swoją administrację do poparcia gazu łupkowego i odrodzenia węgla, a chińscy giganci sieci ( Tencent, Baidu, Alibaba i Navera) wydają się w latach 2017-2018 nadal chcieć polegać na węglu lub innych źródłach zanieczyszczających energię elektryczną.Czynniki sprzyjające rozwojowi ICTCzynniki ekonomiczne Rozwój działalności usługowej ze szkodą dla działalności podstawowej i drugorzędnej w krajach uprzemysłowionych zwiększył potrzeby przedsiębiorstw w zakresie przetwarzania informacji i komunikacji. Zgodnie z badaniem opublikowanym w rozdziale 4 raportu Banku Światowego IC4D06, Information and Communications for Development 2006: Global Trends and Policies, obejmującym 20 000 firm w 26 sektorach w 56 krajach rozwijających się, firmy, które w większym stopniu wykorzystują ICT, wykazują wyższą produktywność, szybciej wzrost, większe inwestycje i większa rentowność. W badaniu wzięło udział wiele małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Rozpowszechnianie technologii informacyjnych stanowi najbardziej kruchy przykład międzysektorowej penetracji postępu, zob. : Wzrost, zatrudnienie i produktywność w sektorze szkolnictwa wyższego: kontrowersje teoretyczne i realia szwajcarskie.Czynniki społeczne Wzrost poziomu wykształcenia sprzyja korzystaniu z komputerów osobistych i mniej lub bardziej złożonego oprogramowania przez rosnący odsetek populacji. Społeczności lokalne inwestują w szkolenia ICT, aby poprawić konkurencyjność firm w swoich regionach. Te same narzędzia ICT są używane zarówno w sferze zawodowej, jak i prywatnej, które zacierają granicę między tymi dwoma obszarami i stymulują ludzi do nabywania tych narzędzi ICT. Gospodarstwa domowe wydają więcej pieniędzy na technologie informacyjno-komunikacyjne, nawet na obszarach zamieszkanych przez klasę robotniczą, w zamian zmniejszając inne rodzaje wydatków (na przykład zmniejszenie zakupów gazet, magazynów, płyt CD itp. ); według agencji Aravis statystyki dotyczące wydatków gospodarstw domowych pokazują, że ICT mają w budżecie wagę finansową, która od 1960 r. wzrosła pięciokrotnie: wzrost wolumenu konsumpcji znacznie wyższy (+8, 1% na mieszkańca) niż inne pozycje (+2, 5%), głównie w lata 70. (rozpowszechnienie telefonii stacjonarnej) i od 1995 r. (telefonia komórkowa i internet). Na pytanie: „Gdybyś miał oglądać tylko dwa media w swoim życiu, które byś wybrał? ” Millenialsi odpowiadają: Internet 61%, telewizja 49%, kino 35%, radio 29%, prasa codzienna 17% i czasopisma 9%. Szybkie terminale teleinformatyczne (komputery osobiste i telefony 3G, 4G, 5G) są coraz częściej wykorzystywane w radiu i telewizji zamiast tradycyjnych terminali właściwych dla każdej kategorii audiowizualnej. Słuchanie w trybie opóźnionym telewizji (catch-up TV lub powtórka) lub audycji radiowych poprzez pobieranie ( podcast) zwiększa zakres tego, co można zobaczyć lub usłyszeć. Osoby w wieku 14-24 lata chcą mieć możliwość oglądania swoich ulubionych programów w dowolnym czasie, miejscu i na dowolnym ekranie. W latach 2000. coraz częściej używano strumieniowania, zmniejszając nielegalne pobieranie, ale zużywając przepustowość i energię, podobnie jak gry online dla wielu graczy. Projekty mają na celu wykorzystanie ICT do walki z izolacją seniorów (np. projekt Monalisa). W Moocs że Seminaria internetowe i możliwość interakcji w czasie rzeczywistym w debatach i forach przynosi nowy poziom uczestnictwa konsumentów. Dzięki web 2. 0, sieci społecznościowe i usługi oparte na treści generowane przez użytkowników dramatycznie się rozwinęły, zmieniając relacje społeczne dla setek milionów ludzi, ale także zwiększając zużycie energii w Internecie. Gwałtowny wzrost pojemności procesorów ( prawo Moore'a) oraz szybki wzrost pojemności arterii transmisyjnych (wraz z uogólnieniem światłowodów) doprowadziły do spadku kosztów jednostkowych usług komunikacyjnych, a zwłaszcza stopniowej generalizacji systemów Internet szerokopasmowy. Digitalizacja wszelkiego rodzaju informacji: tekstów, obrazów, zdjęć, muzyki, filmów itp. umożliwiło skorzystanie z konwergencji cyfrowej w ICT poprzez połączenie kosztownych infrastruktur przełączających i transmisyjnych zamiast posiadania specyficznej infrastruktury dla każdej kategorii usług (telefon, transmisja danych, nadawanie audiowizualne). Ta cecha jest tym bardziej istotna, że infrastruktury te charakteryzują się wysokimi kosztami stałymi i niskimi kosztami krańcowymi. Doprowadziło to do głębokiego wstrząsu w modelach ekonomicznych operatorów telekomunikacyjnych. W ciągu piętnastu lat rynek ICT wywrócił się do góry nogami, najpierw wraz z fenomenalnym rozwojem telefonii komórkowej i stacjonarnego szerokopasmowego Internetu, a ostatnio z szybkim mobilnym Internetem, który charakteryzuje główny krok w konwergencji technologii przetwarzania informacji i komunikacji. Ewolucja kosztów systemów teleinformatycznych i rozwój konkurencji wraz z pojawieniem się nowych usługodawców spowodowały spektakularny boom na komercyjne oferty usług informacyjnych i komunikacyjnych, a następnie ponowne skupienie się na GAFA. Przystępne, zryczałtowane pakiety usług obejmują teraz nielimitowane rozmowy telefoniczne, szybki dostęp do Internetu oraz dostęp do kanałów telewizyjnych. Operatorzy nie chcą już sprzedawać minut komunikacji, ale przepustowość i usługi o wartości dodanej. Systematycznie spada udział operatorów telekomunikacyjnych w przychodach z telefonii głosowej, rośnie natomiast w przychodach z usług transmisji danych i Internetu.rozwój ICTWskaźniki charakteryzujące rozwój ICT W latach 80. i 90. rozwój ICT był przede wszystkim mierzalny poprzez wzrost liczby stacjonarnych linii telefonicznych w kontekście prywatyzacji i otwarcia rynku na konkurencję. mierzono go liczbą abonentów telefonii komórkowej i Internetu, najpierw z niską prędkością, a następnie z dużą prędkością. Wraz z rozwojem telefonii, który osiągnął spektakularny poziom (nawet w krajach rozwijających się), rozwój ICT jest obecnie mierzony liczbą dostępów do szybkich usług internetowych i ich efektywnym wykorzystaniem w społeczeństwie informacyjnym. Z ekonomicznego punktu widzenia wskaźniki ICT tworzą cztery szerokie kategorie: (I) infrastruktura i dostęp ICT, (II) dostęp i wykorzystanie ICT przez gospodarstwa domowe i osoby fizyczne, (III) wykorzystanie ICT przez przedsiębiorstwa oraz (IV) sektor ICT i handel towarami ICT. Te cztery główne kategorie są wynikiem partnerstw badawczych prowadzonych w zakresie pomiaru ICT na rzecz rozwoju od czerwca 2004 r. w celu zapewnienia, że rozwój ICT jest mierzony spójnym zestawem wskaźników (w tym w szczególności podstawowych elementów ICT) oraz dostępu do szybkich usług internetowych).Świetne wyniki Według prognozy ITU liczba abonamentów na stacjonarne usługi szerokopasmowe do końca 2013 r. przekroczy 688 mln (wskaźnik penetracji 9, 8%) i +21% od 2010 do 2013 r. dla telefonów komórkowych, by osiągnąć 2, 1 mld na koniec 2013 r. - to znaczy prawie potrojenie liczby abonamentów na usługi stacjonarnego dostępu szerokopasmowego, które pozostają jednak niższe niż abonamenty na telefony komórkowe, których oczekiwano na koniec 2013 r. na poziomie 6, 84 mld. Według tej samej prognozy liczba użytkowników Internetu na świecie przed nami, osiągnie 2, 7 miliarda na koniec 2013 roku. W krajach rozwijających się powinno być ponad trzykrotnie od 2007 do 2013 roku, aby przekroczyć 1, 8 miliarda. Napędzany wzrostem liczby połączeń internetowych na platformach stacjonarnych i mobilnych, ruch wykorzystujący protokół internetowy (IP) dosłownie eksplodował z 1 petabajta miesięcznie dwadzieścia lat temu do 44 000 petabajtów w 2012 roku. I wydaje się, że nic nie jest w stanie powstrzymać wzrostu IP ruch: w 2013 r. oczekiwano 14 000 petabajtów / miesiąc (dwukrotność całkowitego ruchu na świecie w latach 1994-2003). Wzrost ten jest napędzany wzrostem liczby osób i podłączonych urządzeń oraz rozprzestrzenianiem się obfitych, zróżnicowanych i często „bezpłatnych” treści online. W latach 2000. łącza szerokopasmowe pozostawały finansowo niedostępne dla krajów rozwijających się. A dostęp do internetu pozostaje niedostępny dla osób w sytuacji ilektronizmu ( przepaści cyfrowej).Rola ITU ITU (Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna) jest wyspecjalizowaną agendą Organizacji Narodów Zjednoczonych do pytań odnoszących się do technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT). ITU zapewnia najbardziej wszechstronny i wiarygodny system statystyk ICT dzięki wkładowi ministerstw i organów regulacyjnych we wszystkich krajach członkowskich. Statystyki gromadzone i rozpowszechniane przez ITU dotyczą następujących obszarów:Statystyki dotyczące infrastruktury telekomunikacyjnej i dostępu są gromadzone corocznie za pomocą dwóch ankiet przesyłanych do ministerstw teleinformatycznych i organów regulacyjnych telekomunikacji; Obejmuje to wskaźniki dotyczące stacjonarnej sieci telefonicznej, usług telefonii komórkowej, połączenia internetowego / szerokopasmowego, ruchu, dochodów i inwestycji; Strona ITU zawiera zestaw definicji pojęć i wskaźników charakteryzujących technologie informacyjno-komunikacyjne.Statystyki dostarczone przez ITU dotyczące ICT ITU zapewnia bezpłatną roczną danych historycznych od 2000 do 2012 roku we wszystkich krajach / gospodarek członków ITU dla następujących wskaźników na całym świecie i od regionu. Ponadto ITU sprzedaje bazę danych (na nośniku komputerowym lub papierowym) zawierającą roczne dane historyczne dla około stu wskaźników charakteryzujących ICT dla krajów członkowskich ITU. W 2013 roku na całym świecie sprzedano ponad 2, 4 miliarda telefonów komórkowych, tabletów i komputerów PC. Ponadto w tym samym roku zakupiono 476 mln tabletów i 271 mln laptopów. Lista podstawowych wskaźników ICT została opracowana przez wyspecjalizowaną międzynarodową strukturę o nazwie „Partnerstwo w pomiarach ICT na rzecz rozwoju”. Struktura ta została uruchomiona w czerwcu 2004 roku i składa się z następujących członków: Eurostat, Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU), Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Konferencja Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD), cztery komisje regionalne ONZ – Komisja Gospodarcza ONZ ds. Afryki (UNECA), Komisja Gospodarcza ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów (ECLAC), Komisja Gospodarcza i Społeczna ds. Azji i Pacyfiku (ESCAP) oraz Komisja Gospodarcza i Społeczna ds. Azja Zachodnia (ESCWA) – Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), Instytut Statystyczny UNESCO, Grupa Badawcza ds. Technologii Informacyjnych i Komunikacyjnych oraz Bank Światowy. Celem tego Partnerstwa jest standaryzacja wyboru podstawowych wskaźników odnoszących się do ICT oraz zaproponowanie standardowych definicji w celu uniknięcia niespójności nazw i definicji wskaźników wcześniej publikowanych na całym świecie i według różnych instytucji. Ta homogenizacja jest niezbędna, aby zagwarantować odpowiednie porównania różnych krajów w określonym dniu, a standaryzacja umożliwia zagwarantowanie odpowiedniego monitorowania danych historycznych danego kraju w danym okresie. Lista podstawowych wskaźników ICT Podstawowe wskaźniki dotyczące dostępu i infrastruktury Podstawowe wskaźniki dotyczące dostępu i korzystania z ICT przez gospodarstwa domowe i osoby fizyczne Podstawowe wskaźniki dotyczące dostępu do korzystania z ICT przez przedsiębiorstwa Podstawowe wskaźniki dotyczące sektora ICT Podstawowe wskaźniki dotyczące korzystania z ICT przez osoby fizyczne, przedsiębiorstwa Wykorzystanie ICT przez administracje i inne organy sektora publicznego administration Indeks Rozwoju ICT lub IDI jest złożonym indeksem mającym na celu scharakteryzowanie rozwoju ICT w każdym kraju. Indeks ten został opracowany przez szereg instytucji międzynarodowych, a ITU publikuje roczny raport w celu aktualizacji wyników. Zawiera wartość IDI każdego kraju i jego zasadniczych elementów. Istnieje również inny podstawowy wskaźnik dotyczący ICT, kosztów i dostępności łączy szerokopasmowych. W podsumowaniu za rok 2012 podano również inny fundamentalny wskaźnik: koszyk cen ICT, który jest złożoną wartością cen reprezentatywnych pozycji usług ICT. Pełniejsze wyniki oraz pełna definicja kalkulacji IDI i jej składowych oraz definicja kalkulacji koszyka cen ICT wraz z definicją podkoszyków są dostępne w angielskiej wersji raportu pomiarowego 2013 . Społeczeństwo informacyjne.Statystyki Światowego Forum Ekonomicznego Co roku Światowe Forum Ekonomiczne publikuje Indeks Gotowości Sieciowej, indeks zdefiniowany w zależności od miejsca, wykorzystania i korzyści, jakie kraj może czerpać z technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Indeks ten uwzględnia około stu krajów (133 w latach 2009-2010) i umożliwia stworzenie światowego rankingu. Wskaźnik ten nadal pozostaje poniżej pożądanego poziomu, jeśli weźmiemy pod uwagę potrzeby i ograniczenia narzucane przez obecną sytuację. Źródło: Światowe Forum Ekonomiczne, 2010 Liczba krajów: 133 Źródło: Światowe Forum Ekonomiczne, 2012 Liczba krajów: 142 Źródło: Światowe Forum Ekonomiczne, 2016 Liczba krajów: 139Uwagi i referencje (klasyfikacja według chronologii)Pojęcie
Definicja
Ewolucja terminologii
ICT lub NTIC
Powiązane nazwy
Wyzwania ICT i znaczenie gospodarcze
Usługi informacyjne i komunikacyjne
Aplikacje
W administracji i zarządzaniuW formacji
System zarządzania nauką (edukacja na odległość)Oprogramowanie do zarządzania szkoleniami (szkolenia twarzą w twarz i administracja)W zdrowiuW planowaniu regionalnym
W transportach
Korzyści
Limity
Czynniki techniczne
Czynniki biznesowe
Podstawowe wskaźniki ICT
Ranking 2010
Ranga Kraj Wynik Ewolucja rankingu w 1 rok 1 Szwecja 5. 65 +1 2 Singapur 5, 64 +2 3 Francja 5. 66664 +5 4 szwajcarski 5. 48 5 Stany Zjednoczone 5, 46 -2 6 Finlandia 5. 54 - 7 Kanada 5. 36 +3 8 Hongkong 5, 43 +4 9 Holandia 5, 32 10 Norwegia 5. 22 Ranking 2012
Ewolucja rankingu za 2 lata 5, 94 5. 86 5, 81 Dania 5, 70 -1 5, 61 5. 60 5, 59 5, 56 -3 5, 51 Brytania 5. 50 ... ... 23 5. 12 -19 Ranking 2016
6, 0 5, 8 5, 7 Luksemburg Japonia 5, 6 24 5, 3 Zobacz również
Bibliografia
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii: The Canadian Encyclopedia
