Przypadki użycia 3com Cmx 3cr292 De56

Przypadki użycia 3COM Cmx 3cr292 De56 są idealnym rozwiązaniem dla biur, które potrzebują szybkiej sieci bezprzewodowej. Modem ten jest zgodny z standardami IEEE 802.11b i 802.11g oraz obsługuje szybkość transmisji do 54 Mbps. Urządzenie posiada również funkcje ochrony sieci, takie jak szyfrowanie WEP, WPA i WPA2 oraz ochronę przed atakami DoS. Przypadki użycia 3COM Cmx 3cr292 De56 mogą być również wykorzystywane w domach w celu połączenia kilku komputerów i urządzeń do Internetu. Modem posiada szeroką gamę funkcji, które zapewniają bezpieczeństwo i wygodę użytkowania.

Ostatnia aktualizacja: Przypadki użycia 3com Cmx 3cr292 De56

Diagram przypadków użycia jest behawioralnym typem diagramu UML i jest często używany do analizy różnych systemów. Umożliwiają one wizualizację różnych typów ról w systemie i ich interakcji z systemem. Ten samouczek dotyczący diagramów przypadków użycia obejmuje następujące tematy i pomaga w lepszym tworzeniu przypadków użycia.

• Znaczenie diagramy użycia
• Użyj obiektów diagramu przypadku
• Wytyczne diagramu przypadków użycia
• Relacje w diagramach przypadków użycia
• Jak tworzyć wykresy przypadków użytkowych ( z przykładami)
• Identyfikacja aktorów
• Identyfikowanie przypadków użycia
• Kiedy używać opcji „Uwzględnij”
• Jak używać uogólnień
• Kiedy używać “Extend”

Znaczenie diagramy użycia

Jak wspomniano wcześniej, schematy przypadków są wykorzystywane do zebrania wymagań eksploatacyjnych systemu. W zależności od potrzeb można wykorzystać te dane na różne sposoby. Poniżej przedstawiono kilka sposobów ich wykorzystania.

Użyj obiektów diagramu przypadku

Diagramy przypadków użycia składają się z 4 obiektów.

Obiekty te zostały dokładniej opisane poniżej.

Aktor

Aktorem na diagramu przypadku jest dowolny podmiot, który pełni rolę w danym systemie. Może to być osoba, organizacja lub zewnętrzny system i zazwyczaj rysowane jak szkielet przedstawiony poniżej.

Przypadek użycia

Przypadek użycia reprezentuje funkcję lub działanie w systemie. Jest on narysowany jako owal i nazwany za pomocą funkcji.

System

System służy do zdefiniowania zakresu przypadku użycia i jest rysowany jako prostokąt. Jest to element opcjonalny, ale przydatny podczas wizualizacji dużych systemów. Na przykład, możesz utworzyć wszystkie przypadki użycia, a następnie użyć obiektu systemowego do zdefiniowania zakresu objętego Twoim projektem. Możesz nawet użyć go do pokazania różnych obszarów objętych różnymi wydaniami. com/blog/wp-content/uploads/2014/03/System. png" alt="System" width="71" height="129" data-old-src="data:image/svg+xml, %3Csvg%20xmlns='http://www. org/2000/svg'%20viewBox='0%200%2071%20129'%3E%3C/svg%3E" data-lazy-src="https://creately. png"/>

Pakiet

Pakiet jest kolejnym opcjonalnym elementem, który jest niezwykle przydatny w złożonych wykresach. Podobne do diagramów klas, pakiety są używane do grupowania przypadków użycia. Są one narysowane jak obrazek przedstawiony poniżej.

Wytyczne diagramu przypadków użycia

Chociaż wykresy przypadków użycia mogą być wykorzystywane do różnych celów, istnieją pewne wspólne wytyczne, których należy przestrzegać podczas rysowania przypadków użycia.

Obejmują one standardy nazewnictwa, kierunki strzałek, przypadki użycia, użycie skrzynek systemowych, a także właściwe użycie relacji.

Szczegółowo omówiliśmy te wytyczne w osobnym wpisie na blogu. Więc idź dalej i sprawdź case diagram guidelines.

Relacje w diagramach przypadków użycia

Na diagramie przypadków użycia występuje pięć typów relacji. Oni są

Wszystkie te relacje opisaliśmy w osobnym wpisie na blogu, który zawiera przykłady z obrazkami. W tym poście nie będziemy wchodzić w szczegóły, ale możesz sprawdzić relacje w diagramach przypadków użycia.

Jak utworzyć diagram przypadku użycia

Do tej pory poznałeś obiekty, relacje i wytyczne, które są krytyczne podczas rysowania diagramów przypadków użycia. Wyjaśnię różne procesy na przykładzie systemu bankowego.

Identyfikacja aktorów

Aktorzy są zewnętrznymi podmiotami, które wchodzą w interakcję z twoim systemem. Może to być osoba, inny system lub organizacja. W systemie bankowym, najbardziej oczywistym aktorem jest klient. Inni aktorzy mogą być pracownikami banku lub kasjerami, w zależności od roli, którą starasz się pokazać w przypadku użycia.

Przykładem organizacji zewnętrznej może być organ podatkowy lub bank centralny. Procesor pożyczkowy jest dobrym przykładem zewnętrznego systemu kojarzonego jako aktor.

Identyfikacja przypadków użycia

Teraz nadszedł czas, aby zidentyfikować przypadki użycia. Dobrym sposobem na to jest określenie, czego podmioty potrzebują od systemu. W systemie bankowym klient będzie musiał otworzyć rachunki, wpłacać i wypłacać środki, żądać książeczek czekowych i podobnych funkcji. Tak więc wszystkie te przypadki można uznać za przypadki użycia.

Przypadki użytkowania na najwyższym poziomie powinny zawsze zapewniać pełną funkcjonalność wymaganą przez aktora. W zależności od złożoności systemu można rozszerzyć lub dołączyć przypadki użycia.

Po zidentyfikowaniu aktorów i przypadku użycia na najwyższym poziomie masz podstawową wiedzę o systemie. Teraz możesz go precyzyjnie dostroić i dodać do niego dodatkowe warstwy szczegółów.

Poszukaj wspólnych funkcji do użycia w Uwzględnij

Poszukaj wspólnych funkcji, które mogą być ponownie wykorzystane w całym systemie. Jeśli znajdziesz dwa lub więcej przypadków użycia, które mają wspólne funkcje, możesz wyodrębnić wspólne funkcje i dodać je do osobnego przypadku użycia. Następnie można go połączyć za pomocą relacji include, aby pokazać, że jest zawsze wywoływany podczas wykonywania oryginalnego przypadku użycia. ( zobacz diagram na przykład).

Czy możliwe jest uogólnienie aktorów i przypadków użycia

Mogą istnieć przypadki, w których podmioty są związane z podobnymi przypadkami użycia, a jednocześnie wyzwalają kilka przypadków użycia unikalnych tylko dla nich. W takich przypadkach można uogólnić aktora, aby pokazać dziedziczenie funkcji. Możesz zrobić podobną rzecz również dla przypadku użycia.

Jednym z najlepszych przykładów jest przypadek użycia “Make Payment” w systemie płatności. Można go dalej uogólniać na “Płać kartą kredytową”, “Płać gotówką”, “Płać czekiem” itp. Wszystkie one posiadają atrybuty i funkcjonalność płatności z unikalnymi dla nich scenariuszami.

Funkcje opcjonalne lub dodatkowe

Istnieją pewne funkcje, które są wyzwalane opcjonalnie. W takich przypadkach można skorzystać z rozszerzonej relacji i dołączyć do niej regułę rozszerzenia. W poniższym przykładzie systemu bankowego “Calculate Bonus” jest opcjonalny i wyzwala się tylko wtedy, gdy określony warunek jest spełniony.

Rozszerzenie nie zawsze oznacza, że jest opcjonalne. Czasami przypadek użycia połączony przez rozszerzenie może uzupełniać podstawowy przypadek użycia. Należy pamiętać, że podstawowy przypadek użycia powinien być w stanie samodzielnie wykonywać funkcję, nawet jeśli rozszerzający przypadek użycia nie jest wywoływany.

Przypadek użycia z większością scenariuszy znalezionych w wykresach przypadków użycia

Szablony diagramów przypadków użycia typowych scenariuszy

Szablon przypadku użycia dla systemu ATM

Poszliśmy dalej i stworzyliśmy szablony diagramów przypadków użycia dla niektórych typowych scenariuszy. Chociaż Twój problem lub scenariusz nie będą dokładnie takie, jak ten, możesz użyć ich jako punktu wyjścia. Sprawdź nasze szablony diagramów przypadków użycia.

Pytania dotyczące samouczka dotyczącego diagramów przypadków użycia

Staraliśmy się wyczerpująco opisać wszystko, co musisz wiedzieć o tworzeniu diagramów przypadków użycia. Jeśli masz wątpliwości co do któregoś z rozdziałów lub potrafisz wymyślić sposoby na ulepszenie tego tutorialu, daj nam znać w komentarzach.

Więcej samouczków dotyczących diagramów

Tworzenie przypadków użycia (ang. use case) – technika stosowana w inżynierii oprogramowania w celu opisania wymagań tworzonego systemu informatycznego^[1]. Przypadek użycia przedstawia interakcję pomiędzy aktorem (użytkownikiem systemu), który inicjuje zdarzenie oraz samym systemem jako sekwencję prostych kroków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1986 Ivar Jacobson, informatyk zaangażowany w tworzenie Unified Modeling Language (UML) oraz Rational Unified Process (RUP) opisał technikę do specyfikowania przypadków użycia. Z początku używał określeń: scenariusz użytkowania (usage scenarios) i przypadki użytkowania (usage case).

W latach 90. przypadki użycia stały się powszechnie stosowanym sposobem opisu wymagań funkcjonalnych.

Opis ogólny[edytuj | edytuj kod]

Przypadek użycia powinien:

• opisywać w jaki sposób system powinien być używany przez aktora w celu osiągnięcia konkretnego celu
• być pozbawiony szczegółów dotyczących implementacji oraz interfejsu użytkownika
• opisywać system na właściwym poziomie szczegółowości

Pisanie przypadków użycia[edytuj | edytuj kod]

Poziom szczegółowości[edytuj | edytuj kod]

Alistair Cockburn w swojej książce Writing Effective Use Cases^[2] wyróżnia 3 poziomy szczegółowości przypadków użycia:

• nieformalny opis – kilka luźnych zdań ogólnie opisujących przypadek
• formalny opis – kilka paragrafów, podsumowanie
• pełny opis – formalny dokument

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Zaleca się, aby przypadki użycia posiadały nazwy odpowiadające czynnościom, które opisują. Często zaleca się stosowanie wyrażeń rozpoczynających się od czasownika w formie trybu rozkazującego^[3]. Przykładowe nazwy to: „Zarejestruj użytkownika”, „Sprawdź stan konta”.

Ścieżka główna[edytuj | edytuj kod]

Przypadek użycia powinien przedstawiać podstawowy przebieg operacji, tzw. szczęśliwą ścieżkę wydarzeń^[4] („basic flow”, „happy flow”).

Przykład:

1. System prosi Użytkownika o zalogowanie
2. Użytkownik podaje swój numer identyfikacyjny oraz hasło
3. System stwierdza poprawność danych
4. Użytkownik zostaje zalogowany do systemu

Ścieżki alternatywne[edytuj | edytuj kod]

Przypadki użycia mogą również zawierać dodatkowe informacje, które opisują sytuacje, gdy nie zachodzi ścieżka optymalna^[5].

Dla powyższego przykładu:

3a. System odrzuca podane dane

3a1. Powrót do kroku 1.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Diagram przypadków użycia
• Lista narzędzi UML
• Projektowanie interakcji

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

1. ↑ Glosariusz ITIL wraz ze skrótami. s. 152. [dostęp 2020-04-01].
2. ↑ Writing Effective Use Cases (Efektywne pisanie przypadków użycia) ISBN 0-201-70225-8.
3. ↑ „Podstawowa wiedza do stworzenia diagramu przypadków użycia. ”, portal www. pl. pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. .
4. ↑ Tłumaczenie potoczne.
5. ↑ „Analiza wymagań” – autor Marek Grochowski.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• usability. gov (ang. )

Jednym z głównych elementów wykorzystywanych w notacji UML jest diagram przypadków użycia (Use Cases). Diagram ten opisuje funkcjonalność systemu przydzieloną aktorowi (użytkownikowi systemu) w celu osiągnięcia zadeklarowanych celów. Przypadki użycia nie są ścisłym odwzorowaniem podejścia obiektowego, ale pozwalają przygotować graf demonstracji możliwych przypadków w systemie. Graf ten przedstawia interakcje w jakie może wejść użytkownik z systemem.

Relacje (Relationship)

Przypadki użycia (oraz aktorzy) powiązane są ze sobą relacjami (związkami) określanymi w czterech kategoriach.

Powiązanie (Association)

[relacja silna] – jest zestawem linków, które łączą elementy modelu UML. Definiują w ten sposób wzajemne powiązanie wskazanych obiektów.

W ramach powiązania możemy wyróżnić dodatkowe funkcjonalności takie jak:

Asocjacja

Zawiera informacje o powiązaniu wzajemnym klas uczestniczących w asocjacji. pl/tongecho/2021/11/UML-Relacje-Asocjacja. png" alt="" width="374" height="209" srcset="https://www. png 498w, https://www. pl/tongecho/2021/11/UML-Relacje-Asocjacja-300x167. pl/tongecho/2021/11/UML-Relacje-Asocjacja-450x250. png 450w" sizes="(max-width: 374px) 100vw, 374px"/>

Agregacja

Instancje jednej klasy (oznaczone rombem) grupują instancje drugiej klasy np. Przedsiębiorstwo agreguje swój Dział.

Kompozycja

Instancje jednej klasy (oznaczone czarnym rombem) składają się z instancji drugiej klasy.

Zależność (Dependency)

[relacja słaba] – jest powiązaniem wskazującym na istnienie wzajemnej zależności elementów np. użycie samochodu zależy od kierowcy, który nim pokieruje. Zależności mogą być stereotypowane wskazując kierunek <<include>>, <<exclude>>. Zależność jest związkiem pomiędzy dwoma elementami modelu gdzie zmiana w jednym elemencie (niezależnym, tu: kierowca) ma wpływ na drugi element (zależny, tu: samochód).

<<include>>

Związek między przypadkiem zawierającym i
zawieranym, gdzie przypadek zawierany jest wykonywany zawsze gdy wykonywany jest przypadek zawierający – i
tylko wtedy. Jest przydatna gdy kilka przypadków użycia zawiera tę sama wspólną część. Strzałka skierowana jest od przypadku zawierającego do zawieranego.

<<extend>>

Zależność między przypadkiem podstawowym i przypadkiem który opcjonalnie może wprowadzić dodatkową funkcjonalność do przypadku podstawowego. Jest przydatna gdy przypadek może, w pewnych warunkach, być uzależniony od innych przypadków. Strzałka wskazuje od rozszerzenia do przypadku podstawowego.

Uogólnienie (Generalization)

[relacja silna] – jest rozumiane także jako związek podklasa-nadklasa lub potomek-przodek, czyli jako relacja pomiędzy klasą ogólną, a szczegółową np. okienko dialogowe zapisu jest podklasą okna systemowego.

Realizacja (Realization)

[relacja słaba] – określa funkcjonalność skierowaną na wykonanie czynności zleconej w wyniku interakcji systemu.

Związki strukturalne

Relacje w powiązaniu z klasami dookreślają wzajemne związki strukturalne wykazując powiązania, ich zależności i liczebności.

Zadanie 1:

Rozrysuj system biblioteki w diagramie przypadków użycia, określ wzajemne związki. Określ aktorów i ich wzajemne powiązania.

Zadanie 2:

Rozrysuj system spedytora typu DHL w diagramie przypadków użycia, określ wzajemne związki.