Podręcznik zastępstw terenowych Frigidaire Ffc13k2cw0

Podręcznik zastępstw terenowych Frigidaire Ffc13k2cw0 to kompleksowy przewodnik po wszystkich informacjach dotyczących naprawy i konserwacji urządzeń Frigidaire. Zawiera szczegółowe instrukcje dotyczące montażu i demontażu części, a także podpowiedzi dotyczące zastosowania odpowiednich narzędzi i narzędzi. Również zawiera wskazówki dotyczące bezpiecznego i wydajnego użytkowania urządzenia, a także informacje na temat części zamiennych i akcesoriów. Podręcznik zastępstw terenowych Frigidaire Ffc13k2cw0 jest doskonałym narzędziem dla osób, które chcą szybko i bezpiecznie naprawić lub zakonserwować swoje urządzenia.

Ostatnia aktualizacja: Podręcznik zastępstw terenowych Frigidaire Ffc13k2cw0

Terroryzm definiuje się jako działania pojedynczych osób lub grup usiłujących za pomocą aktów terrorystycznych wymusić na rządach państw określone ustępstwa (por. Słownik języka polskiego).

Próbę zdefiniowania zjawiska terroryzmu podejmowały również organizacje międzynarodowe. Według Komisji Europejskiej terroryzm oznacza wszelkie celowe akty popełnione przez pojedyncze osoby lub organizacje przeciw jednemu lub kilku państwom, ich instytucjom lub ludności, w celu zastraszania oraz poważnego osłabienia lub zniszczenia struktury politycznej, gospodarczej i społecznej kraju. Natomiast zgodnie z definicją zaproponowaną przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, terroryzm to każdy czyn popełniony przez osobę lub grupę osób z udziałem przemocy lub groźby jej użycia przeciwko państwu, jego instytucjom, ludności w ogólności lub konkretnym jednostkom, motywowanym przez separatystyczne aspiracje, ekstremistyczne koncepcje ideologiczne, fanatyzm lub irracjonalne i subiektywne czynniki, zorientowany na stworzenie klimatu terroru wśród osób publicznych, określonych jednostek lub grup w społeczeństwie bądź w całym społeczeństwie.

Powyższe definicje świadczą o braku jednego uniwersalnego wyjaśnienia zjawiska terroryzmu. Mimo to na potrzeby niniejszej lekcji warto przyjąć ogólną definicję terroryzmu przedstawioną w Słowniku terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Zgodnie z jej treścią terroryzm to teoria i praktyka określająca różnie umotywowane ideologicznie, planowane i zorganizowane działania pojedynczych osób lub grup, skutkujące naruszeniem istniejącego porządku prawnego, podjęte w celu wymuszenia od władz, państw i społeczeństw określonych zachowań i świadczeń, często naruszające dobra osób postronnych.

W literaturze wyróżnia się – w zależności od przyjętych kryteriów – wiele rodzajów terroryzmu. Często stosowanym rozróżnieniem jest podział na terroryzm politycznyterroryzm polityczny i terroryzm kryminalnyterroryzm kryminalny. Jak sama nazwa wskazuje, pierwszy z nich motywowany jest celami politycznymi, do których można zaliczyć:

• zmianę elity rządzącej,

• zmianę systemu politycznego (jego podstaw czy też struktury),

• wymuszenie implementacji pewnych rozwiązań prawnych,

• poszerzenie praw lub autonomii danej grupy społecznej,

• oderwanie części terytorium danego państwa i założenie nowego państwa lub przyłączenie do już istniejącego.

Cechą charakterystyczną terroryzmu kryminalnego jest to, że stanowi on działanie z pobudek materialnych, a nie ideowych. Działania tego rodzaju sprowadzają się zazwyczaj do porwań dla okupu, niszczenia mienia, sabotażu czy też szantażu. Warto w tym miejscu podkreślić, że grupy uprawiające terroryzm polityczny bardzo często stosują również terroryzm kryminalny, z którego czerpią dochody przeznaczane na finansowanie działalności politycznej.

Można stwierdzić, że większość działań z zakresu terroryzmu politycznego należy do kategorii terroryzmu zbiorowego (celem ataków są w nim zbiorowości ludzkie), natomiast terroryzm kryminalny jest najczęściej wymierzony w pojedyncze osoby (terroryzm indywidualny). Dzieje się tak dlatego, że takie działanie jest łatwiejsze do zorganizowania oraz efektywniejsze, jeśli chodzi o zdobycie określonych dochodów (porywając jedną osobę, w stosunkowo nietrudny sposób można zdobyć pokaźny okup).

Terroryzm był obecny na świecie już od najdawniejszych czasów. Skrytobójstwem, jako formą terroryzmu indywidualnego – zamachami na pojedyncze osoby zajmujące wysokie pozycje w społeczeństwie, posługiwały się już w I w. w Izraelu antyrzymskie stronnictwa zelotów i sykariuszy. Za skrytobójstwo należy uznać również udany zamach na Juliusza Cezara, przeprowadzony przez spiskowców 15 marca 44 r. p. n. e. W XIX w. metody terrorystyczne były stosowane bardzo często przez stronnictwa niepodległościowe we Włoszech, Irlandii, a także – w czasie powstania styczniowego – w Polsce. Spośród grup terrorystycznych najaktywniejszych w okresie międzywojennym (lata 1918‑1939), należy wymienić anarchistyczną hiszpańską organizację Los Solidarios, Crvenę Pravdę z Jugosławii, czy też Żelazną Gwardię z Rumunii. W okresie zimnej wojny krwawe zamachy przeprowadzały również Czerwone Brygady we Włoszech, Frakcję Czerwonej Armii (RAF) w Niemczech oraz Irlandzka Armia Republikańska (IRA) w Wielkiej Brytanii.

Dzisiejszy świat także nie jest wolny od takich zorganizowanych grup, które nie tylko jawnie przyznają się do swojej działalności, ale również przeprowadzają coraz krwawsze akcje, odbierając życie ogromnej liczbie niewinnych ludzi.

Współcześnie wypracowano 4 sposoby walki z różnego rodzaju organizacjami terrorystycznymi. Warto jednak podkreślić, że żaden z nich nie jest uniwersalny – każdy ma swoje zalety oraz wady. Z tego względu wykorzystanie odpowiedniego rozwiązania powinno być poprzedzone wnikliwą analizą konkretnego przypadku.

Jedną z metod jest bezpośrednia walka zarówno z pojedynczymi terrorystami, jak i organizacjami, która może przybrać formę działań ochronnych lub ofensywnych. Pierwsze mogą być realizowane poprzez wzmacnianie ochrony zagrożonych obiektów (np. budynków rządowych i lotnisk) oraz osób (np. prominentnych polityków i wpływowych biznesmenów). Drugie natomiast mogą obejmować operacje policji lub sił zbrojnych prowadzące do aresztowania osób podejrzanych o planowanie i realizację działań terrorystycznych, rozbicia struktur organizacji terrorystycznych czy też udaremnienia zamachów. Przedsięwzięcia związane z walką bezpośrednią są działaniami wszechstronnymi. Angażują one siły policyjne, wojskowe, służby specjalne, ratownicze i pozostałe struktury państwowe, w związku z czym wymagają specjalistycznej koordynacji i dokładnego planowania.

Inne rozwiązanie polega na likwidacji przyczyn zagrożenia. Jest to niezwykle trudne, gdyż współczesny terroryzm to zjawisko bardzo skomplikowane. Niełatwo określić pobudki terrorystów – bardzo rzadko mają one charakter obiektywny (tzn. rzadko są wyraźnie obserwowalne i dotyczą np. niedemokratycznego reżimu politycznego, kryzysu gospodarczego czy też zewnętrznej agresji). U podłoża współczesnego terroryzmu często leżą radykalne poglądy terrorystów, wyznawane przez nich teorie, a niekiedy również ich zaburzenia psychiczne.

Kolejna metoda walki z terroryzmem koncentruje się na utrudnianiu terrorystom zdolności do działania. Polega na ograniczaniu i likwidacji źródeł ich finansowania, dostaw broni i materiałów wybuchowych (ilustracja 7), powstrzymywaniu propagandy oraz procesów rekrutacji nowych członków. Wydaje się, że sposób ten jest dzisiaj najczęściej wykorzystywany w odniesieniu do terroryzmu międzynarodowego.

Następny sposób to oddziaływanie na intencje terrorystów. Polega na przekonywaniu ich, aby nie podejmowali ataków, choć są w stanie je wykonać. Może przybrać formę ustępstw lub zdecydowanej polityki antyterrorystycznej. W obu przypadkach metoda ta może przynieść skutek odwrotny do zamierzonego – ustępstwa mogą być uznane za oznakę słabości i zachęcić zamachowców do realizacji ich planów (gdyż uznają oni, że osiągnięcie celów jest w takiej sytuacji bardziej prawdopodobne), a zdecydowana polityka antyterrorystyczna może zostać uznana jako przejaw wrogości i zmobilizować terrorystów do bardziej okrutnego działania.

Zagrożenie terrorystycznie nie pojawia się w momencie nagłośnienia przez media zamachów, wybuchów czy innych bezpośrednich ataków na ludność cywilną. Wydarzenia te są skrupulatnie przygotowywane i właśnie na tym etapie należy upatrywać początku zagrożenia terrorystycznego.
Wszelkie przygotowania prowadzi się w tajemnicy także po to, by uzyskać element zaskoczenia i ustrzec terrorystów przed rozpoznaniem. Tylko dzięki doskonałemu wywiadowi oraz odpowiednio szybkiej reakcji można skutecznie przeciwstawić się zagrożeniu terroryzmem, dlatego w swoim bezpośrednim otoczeniu należy zwracać szczególną uwagę na:

• osoby, które przez dłuższy czas obserwują, fotografują lub filmują obiekty, które mogłyby być celem zamachu (np. lotniska, stacje metra, centra handlowe lub kościoły);

• częste spotkania nietypowo zachowujących się osób, organizowane w wynajętych mieszkaniach;

• nagłą zmianę zachowania i stylu życia sąsiadów – w szczególności wypowiedzi, które mogą świadczyć o przyjęciu przez nich radykalnych poglądów;

• nietypowe zachowania obcych ludzi (np. nieuzasadnione próby dotarcia do planów budynków czy też wynoszenie różnego rodzaju dokumentacji).

Jak już wspomniano, ataki terrorystyczne prygotowywane są w tajemnicy. Ich bezpośrednim celem są najczęściej lokalizacje, gdzie znajduje się duża liczba ludzi, np. : galerie handlowe, środki transportu publicznego czy obiekty, w których odbywają się imprezy masowe. Znajdując się w takich miejscach, należy zwracać szczególną uwagę na oznaki wskazujące na bezpośrednie zagrożenie atakiem terrorystycznym, którymi są:

• podejrzane lub nietypowo zachowujące się osoby (np. zdenerwowane bez wyraźnej przyczyny, próbujące zostawić pakunki w miejscach publicznych),

• przedmioty pozostawione bez opieki w miejscach publicznych (np. teczki, paczki i pakunki),

• samochody (zwłaszcza furgonetki) pozostawione poza wyznaczonymi miejscami lub bardzo blisko skupiska ludzi.

W przypadku dostrzeżenia niepokojących oznak nie powinno się podejmować samodzielnie żadnych działań. Należy stosować się do następujących reguł:

• trzeba powiadomić odpowiednie służby (policję, straż miejską, straż pożarną) lub administratora danego obiektu;

• nie należy rozpowszechniać informacji o podejrzeniu – może ona spowodować niepotrzebną panikę;

• nie powinno się próbować obezwładnić lub prowokować podejrzanych osób (należy je dyskretnie obserwować i starać się zapamiętać jak najwięcej szczegółów dotyczących ich wyglądu i zachowania).

Zgłaszając informację o zagrożeniu, należy podać następujące dane:

• swoje imię i nazwisko oraz numer telefonu,

• rodzaj zagrożenia i wskazujące na nie przesłanki (podejrzane osoby, pozostawiony bez opieki pakunek, uzyskana informacja),

• adres zagrożonego obiektu lub miejsca oraz możliwie dokładny opis zarówno podejrzanych osób, jak i innych przesłanek wskazujących na zagrożenie.

Jedną z metod działania terrorystów jest branie zakładników. Zakładnikiem może stać się każda przypadkowa osoba. Jeżeli znajdziesz się w takiej sytuacji, należy postępować według następujących reguł:

• jeżeli było słychać strzały w miejscu, gdzie się znajdujesz – nie uciekaj, przyjmij (jeżeli to możliwe) pozycję leżącą za najbliższą osłoną (biurkiem, szafą itp. ),

• unikaj dłuższego kontaktu wzrokowego z terrorystą – to wzbudza agresję,

• nie odwracaj się do niego tyłem,

• stosuj się do poleceń terrorystów, ale nie wykonuj gwałtownych ruchów,

• nie prowokuj terrorystów (nie obrażaj ich ani nie używaj obraźliwych zwrotów),

• staraj się zwrócić uwagę terrorystów, że mają do czynienia z człowiekiem, a nie przedmiotem,

• staraj się zachować spokój i nie panikuj – znajdź postawę pośrednią pomiędzy agresją, pasywnością i uległością,

• pytaj o pozwolenie dotyczące, np. pójścia do toalety, wstania czy otworzenia torby,

• na żądanie terrorystów oddaj im przedmioty osobiste,

• pamiętaj, że wśród pozostałych zakładników może znajdować się wtyczka – osoba współpracująca z terrorystami,

• nie blokuj drogi ucieczki terrorystów,

• staraj się zapamiętać jak najwięcej szczegółów dotyczących porywaczy i otoczenia – informacje te mogą być pomocne odpowiednim służbom.

W niektórych przypadkach odpowiednie służby mogą zdecydować się na zorganizowanie operacji antyterrorystycznej w celu eliminacji zagrożenia. Wówczas:

• nie uciekaj z miejsca zdarzenia, nie wykonuj gwałtownych ruchów, gdyż możesz zostać uznany za terrorystę;

• połóż się na podłodze, spróbuj znaleźć najbliższą osłonę, trzymaj ręce z otwartymi dłońmi najlepiej na wysokości głowy;

• nie próbuj pomagać terrorystom ani ich atakować;

• słuchaj poleceń i instrukcji grupy antyterrorystycznej;

• podporządkuj się działaniom grupy antyterrorystycznej, nawet jeśli będą gwałtowne;

• nie zadawaj pytań i nie zajmuj grupy;

• nie trzyj oczu w przypadku użycia granatów łzawiących;

• po usłyszeniu odpowiedniego polecenia opuść miejsce jak najszybciej, nie zatrzymuj się np. w celu zabrania rzeczy osobistych;

• odpowiadaj na pytania funkcjonariuszy i bądź przygotowany na to, że możesz zostać potraktowany jako potencjalny terrorysta (podczas operacji twoja tożsamość nie zostanie potwierdzona);

• zachowuj spokój – choć interwencja wywołuje panikę, zamieszanie i szok wśród zakładników, to jednak wszystkie czynności wykonywane przez grupę antyterrorystyczną mają na celu ich bezpieczeństwo.

Przykład takiej operacji, która miała miejsce w czasie ćwiczenia Kryzys‑15 we Wrocławiu, prezentuje poniższy film.

• Nie istnieje jedna uniwersalna definicja terroryzmu. Zarówno naukowcy, jak i organizacje międzynarodowe przedstawiają różnorodne koncepcje wyjaśniające to zjawisko.

• Ogólnie przyjąć można, że terroryzm to teoria i praktyka obejmująca różnie umotywowane ideologicznie, planowane i zorganizowane działania pojedynczych osób lub grup. Skutkują one naruszeniem istniejącego porządku prawnego i są podejmowane w celu wymuszenia na władzach, państw i społeczeństw określonych zachowań i świadczeń, często godzących w dobro osób postronnych.

• Wyróżnia się terroryzm polityczny i kryminalny. Jak sama nazwa wskazuje, pierwszy motywowany jest celami politycznymi, zaś drugi pobudkami materialnymi.

• Współcześnie wypracowano kilka sposobów walki z terroryzmem, jednak żaden z nich nie jest uniwersalny i każdy ma swoje zalety oraz wady. Z tego względu wykorzystanie danego sposobu powinno być poprzedzone wnikliwą analizą przypadku, w którym dany sposób ma być zastosowany.

• Zagrożenie terrorystyczne jest niezwykle niebezpieczne. Dlatego też w celu jego uniknięcia oraz minimalizacji rezultatów działań terrorystycznych istotne jest odpowiednie postępowanie zarówno przed wystąpieniem zagrożenia, jak i w jego trakcie.