Podręcznik inscenizacji Electrolux Elay10dgav8 to podręcznik, który zapewnia użytkownikom kompletne i dokładne wytyczne dotyczące instalacji i obsługi systemu Electrolux Elay10dgav8. Podręcznik zawiera wszystkie ważne informacje, w tym szczegółowe instrukcje dotyczące instalacji, konfiguracji i łączenia systemu z urządzeniami zewnętrznymi, jak również informacje dotyczące bezpieczeństwa i konserwacji. Podręcznik jest dostępny w wersji elektronicznej, a także w wersji drukowanej w wielu językach.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik inscenizacji Electrolux Elay10dgav8
Ćwiczenie 1 Wskaż postaci autentyczne. Ćwiczenie 2 Wskaż filomatów i filaretów. Ćwiczenie 3 Juliusz Słowacki po lekturze Dziadów poczuł osobistą urazę do Mickiewicza o to, że autor w negatywnym świetle przedstawił jego (lojalnego wobec caratu) ojczyma. Ćwiczenie 4 Mianem Generała został określony wierny adiutant i urzędnik cara, znany polski arystokrata, ojciec innego słynnego poety romantycznego. Ćwiczenie 5 Żegota to pseudonim... Ćwiczenie 6 Pod imieniem Jacka kryje się osoba... Ćwiczenie 7 Pod postacią Senatora kryje się osoba... Ćwiczenie 8 Wskaż, z jakim wydarzeniem z życia Adama Mickiewicza bezpośrednio związane są sceny fabularne w III cz. Dziadów. Ćwiczenie 9 Podaj datę przemiany Gustawa w Konrada. Ćwiczenie 10 Wskaż, dokąd bohater podróżuje we fragmencie zatytułowanym Ustęp. Ćwiczenie 11 Wskaż, kto kryje się pod kryptonimem N***.
W III cz. Dziadów można wyznaczyć wyraźną warstwę dokumentalną. Utwór został opublikowany po klęsce powstania listopadowego. Papież Grzegorz XVI ogłosił wówczas encyklikę, w której uznał ruch powstańczy za dzieło „wichrzycieli”, a dyplomacja rosyjska w całej Europie przekonywała o konieczności potępienia dążeń niepodległościowych Polaków. Dramat, zadedykowany „narodowej sprawy męczennikom”, nawiązywał do znanych faktów historycznych, a sceny realistyczne i fantastyczne wzajemnie się uzupełniają. Do konkretnych wydarzeń historycznych nawiązują: sceny więzienne (I–III), Salon warszawski (VII), Pan Senator (VIII), Ustęp.
Ważne!
W Przedmowie do dramatu Adam Mickiewicz napisał: „Dzieje męczeńskiej Polski obejmują wiele pokoleń i niezliczone mnóstwo ofiar; krwawe sceny toczą się po wszystkich stronach ziemi naszej i po obcych krajach. – Poema, które dziś ogłaszamy, zawiera kilka drobnych rysów tego ogromnego obrazu, kilka wypadków z czasu prześladowania podniesionego przez Imperatora Aleksandra […]. Kto zna dobrze ówczesne wypadki, da świadectwo autorowi, że sceny historyczne i charaktery osób działających skreślił sumiennie, nic nie dodając i nigdzie nie przesadzając”.
Ćwiczenie 12
Podaj datę wybuchu powstania listopadowego.
1 listopada 1830 roku30 października 1830 rokuĆwiczenie 13
Odwołując się do wiedzy historycznej, wskaż najważniejsze bitwy powstania listopadowego:
bitwa pod Liwembitwa pod Grunwaldembitwa pod Stoczkiembitwa pod Legnicąbitwa pod Wawrembitwa pod Dębem Wielkiembitwa pod Grochowembitwa pod Ostrołękąbitwa pod RacławicamiĆwiczenie 14
Wskaż datę zakończenia powstania listopadowego.
8 września 1831 roku1 listopada 1831 roku8 września 1832 rokuW polityce europejskiej dyplomacja carska starała się skompromitować polskie dążenia do niepodległości i udowodnić, że to Polacy złamali przysięgę złożoną prawowitemu władcyprawowitemu władcy, w związku z tym powstanie było równoznaczne ze zdradą stanu, a represje wobec niepokornych poddanych – uzasadnioną karą. Dlatego Adamowi Mickiewiczowi zależało na prezentacji materiału historycznego (który mógł być poddany weryfikacji), by uświadomić odbiorcom, że powstanie było aktem rozpaczy wobec terroru bezwzględnie stosowanego nawet wobec młodzieży i dzieci. Sceny dokumentarne w dramacie powstały na podstawie relacji świadków tych wydarzeń.
Ćwiczenie 15
Porównaj przywołane relacje dokumentalne i fragmenty dramatu Mickiewicza.
Ze wspomnień Ignacego Domeyki:
Pamiętam jak nas bolało, kiedyśmy się dowiedzieli o wywożeniu studentów; spędziliśmy tę noc jakby oniemieli, smutnie nie uważając na żarty Frejenda i pocieszne uwagi Jagiełły.
Maria Dernałowicz, Ksenia Kostenicz, Zofia Makowiecka, Kronika życia i twórczości Mickiewicza. Lata 1798–1824, Warszawa 1957, s. 456.
Z raportu Nowosilcowa do wielkiego księcia Konstantego:
Wysłanie więźniów odbyło się w zupełnym porządku i bez zakłócenia spokoju. Przestępcy podczas wywożenia, a nawet w czasie okuwania w kajdany nie okazywali najmniejszej skruchy.
Z listu Józefa TwardowskiegoJózefa Twardowskiego do Adama CzartoryskiegoAdama Czartoryskiego:
Policmajster w piśmie urzędowym do komendanta placu […] wymienił, iż z rozkazu zwierzchności, uczniowie nie wieczorem, ale w dzień, po południu mają być wywiezieni. Powrózki umyślnie oddalono od odwachu o kroków półtorasta, aby okuci nie przywykli jeszcze do nowych i nie ociąganych kajdan, wlekli się do nich powoli i z trudem. Przechodzili koło licznie zebranego ludu, który płakał rzewnymi łzami, ale oburzenia żadnego nikt nie okazał. Panowało wszędzie głuche milczenie, przerywane płaczem i łkaniem.
Z dramatu Adama Mickiewicza:
Lud otoczył więzienie nieruchomym wałem;
Od bram więzienia na plac, jak w wielkie obrzędy,
Wojsko z bronią, z bębnami, stało we dwa rzędy;
W pośrodku nich kibitki. – Patrzę, z placu sadzi Policmajster na koniu; z miny zgadłbyś łatwo,
Że wielki człowiek, wielki tryumf poprowadzi:
Tryumf Cara północy, zwycięzcy – nad dziatwą […].(Scena I, w. 157–203)
Dziady. Część trzecia
Artur Grottger, Pochód na Sybir, 1867
Artur Grottger, 1867, Muzeum Narodowe w Poznaniu, licencja: CC 0[online], dostępny w internecie: https://commons. ]
Biedne chłopcy! – najmłodszy, dziesięć lat, nieboże,
Skarżył się, że łańcucha podźwignąć nie może;
I pokazywał nogę, skrwawioną i nagą.(Scena II, w. 208–210)
Wywiedli Janczewskiego – poznałem, oszpetniał,
Sczerniał, schudł, ale jakoś dziwnie wyszlachetniał
Ten przed rokiem swawolny, ładny chłopczyk mały
Dziś poglądał z kibitki, jak z odludnej skały
Ów Cesarz! – okiem dumnym, suchym i pogodnym.(Scena I, w. 214–218)
Adam Mickiewicz
Rzuciłem wzrok po ludu ściśnionego kupie,
Po wojsku – wszystkie twarze pobladły jak trupie;
A w takim tłumie taka była cichość głucha,
Żem słyszał każdy krok ich, każdy dźwięk łańcucha.
Dziwna rzecz! Wszyscy czuli, jak nieludzka kara:
Lud, wojsko czuje – milczy – tak boją się cara.(Scena I, w. 249–254)
Ćwiczenie 16. 1
Wyjaśnij, czy Adam Mickiewicz był wierny faktom historycznym. Wskaż przykłady.
Ćwiczenie 16. 2
Czy wiarygodność opisanych wydarzeń jest najważniejszym celem autora? Sformułuj argumenty.
Ćwiczenie 16. 3
Powiedz, czy historyzm współtworzy metaforyczną wymowę dramatu. Wypowiedź uzasadnij.
Ćwiczenie 16. 4
Objaśnij sposób, w jaki Adam Mickiewicz wartościuje prezentowane zdarzenia.
Ćwiczenie 16. 5
Wskaż inny utwór Adama Mickiewicza, w którym występuje podobny sposób wartościowania dobra i zła, heroizmu i tchórzostwa, odwagi i konformizmu, młodości i konserwatyzmu. Przeprowadź analizę porównawczą.
Oprócz wydarzeń politycznych poeta dał wyraz dyskusji literackiej toczącej się w salonach intelektualnych stolicy. Po procesie filomatów w Wilnie życie intelektualne popadło w stagnację. Mickiewicz został wówczas zesłany w głąb Rosji. Od 1824 roku znaczącym ośrodkiem życia umysłowego stała się Warszawa, gdzie zaczęli się gromadzić pisarze z różnych stron kraju. Do wybuchu powstania listopadowego w dokonaniach polskich romantyków dominowała tendencja naśladowcza wobec wzorców europejskich. W znanym artykule O krytykach i recenzentach warszawskich Adam Mickiewicz ostro wystąpił przeciwko zaściankowości i ksenofobii warszawskich salonów, zamkniętych na nowatorstwa artystyczne. Słowami Literata IV (uosabiającego Kazimierza BrodzińskiegoKazimierza Brodzińskiego) nawiązywał do sielankowo‑idyllicznych upodobań literackich starszego pokolenia:
Nasz naród się prostotą, gościnnością chlubi,
Nasz naród scen okropnych, gwałtownych nie lubi;
Śpiewać, na przykład, wiejskich chłopców zalecanki,
Trzody, cienie – Sławianie, my lubim sielanki.(Scena VII, w. 205–207)
Ćwiczenie 17. 1
Zinterpretuj powyższy fragment.
Ćwiczenie 17. 2
Wyjaśnij, jakie znaczenie dla tej wypowiedzi ma fakt, że Brodziński tworzył w konwencji sielankowej.
Ćwiczenie 17. 3
Wymień cechy gatunkowe sielanki.
Wypowiedź Literata IV brzmi ironicznie. Mickiewicz w polemice z Brodzińskim zaakceptował mit „dobrego Słowianina”, czyli predestynowanego do roli rewelatorarewelatora słowa Bożego. Dlatego poeta posługiwał się nazwą plemienną Słowian – nigdy Sławian. Uznawał w Słowianach „lud Słowa” afirmujący objawienie.
Czytelnicy, przyjaciele i krytycy Mickiewicza (Antoni Edward OdyniecAntoni Edward Odyniec, Józef Bohdan ZaleskiJózef Bohdan Zaleski, Klementyna z Tańskich HoffmanowaKlementyna z Tańskich Hoffmanowa, George SandGeorge Sand) postrzegali w III cz. Dziadów arcydzieło o ogromnym znaczeniu dla rozwoju literatury europejskiej. Doceniano w nim siłę wyrazu poetyckiego, sugestywność świata przedstawionego, bogactwo napięć dramatycznych, tajemniczość bohatera, symbolizm, rozbudowaną warstwę filozoficzną, wreszcie — aluzyjność do aktualnej sytuacji politycznej. Obraz historii w Dziadach został tak skonstruowany, by wyeksponować sytuację Polski, zarówno podczas wileńskiego procesu filomatów w 1823 roku, jak i po klęsce powstania listopadowego. Mickiewicz chciał przedstawić mechanizm działania terroru i represje wobec niewinnego narodu oraz niezłomność wobec przemocy, despotyzmu władzy, niemoralnych postaw lojalizmu. Surową krytykę despotyzmu caratu zawiera też wiersz Do przyjaciół Moskali. Był on dedykowany dekabrystom (Kondratijowi Rylejewowi, Aleksandrowi Bestużewowi) skazanym na śmierć, których poeta osobiście poznał podczas przymusowego pobytu w Rosji. Wyraźna w tym utworze jest polemika z Aleksandrem Puszkinem, lojalnym wobec cara.
