Środki ostrożności i informacje o przepisach Cabletron Systems Etwmim

Środki ostrożności i informacje o przepisach Cabletron Systems Etwmim zapewniają bezpieczeństwo użytkownikom i chronią urządzenia przed uszkodzeniem. Przepisy Cabletron Systems Etwmim określają, jak urządzenia powinny być używane i jak działać w celu zapewnienia bezpiecznego i skutecznego działania. Przepisy zalecają również, aby użytkownicy zachowywali odpowiednie środki ostrożności w celu zapobiegania uszkodzeniom i wyciekom danych. Przykłady środków ostrożności obejmują regularne aktualizacje oprogramowania, używanie silnych haseł i ograniczanie dostępu do urządzeń. Przestrzeganie przepisów Cabletron Systems Etwmim może pomóc w zapewnieniu bezpieczeństwa i ochrony danych.

Ostatnia aktualizacja: Środki ostrożności i informacje o przepisach Cabletron Systems Etwmim

Obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy zawsze spoczywa na zatrudniającym. Pracodawca musi przygotować każdemu zatrudnionemu odpowiednie warunki pracy, tak by dbać o jego zdrowie i życie. Pracodawca ma obowiązek zapewnić w szczególności środki ochrony indywidualnej. W artykule wyjaśniamy szczegóły!

Podstawowe obowiązki pracodawcy

Każda zawarta umowa o pracę rodzi określone obowiązki i prawa zarówno po stronie pracownika, jak i pracodawcy. Kodeks pracy wyraźnie określa, że zatrudniający jest zobowiązany w szczególności:

• zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami;
• organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy;
• organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i w ustalonym z góry tempie;
• przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy;
• zapewniać bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadzić systematyczne szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;
• terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie;
• ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
• stwarzać pracownikom podejmującym zatrudnienie po ukończeniu szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe lub szkoły wyższej warunki sprzyjające przystosowaniu się do należytego wykonywania pracy;
• zaspokajać w miarę posiadanych środków socjalne potrzeby pracowników;
• stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników oraz wyników ich pracy;
• prowadzić i przechowywać w postaci papierowej lub elektronicznej dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników;
• przechowywać dokumentację pracowniczą w sposób gwarantujący zachowanie jej poufności, integralności, kompletności oraz dostępności, w warunkach niegrożących uszkodzeniem lub zniszczeniem przez okres zatrudnienia, a także przez okres 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł, chyba że odrębne przepisy przewidują dłuższy okres przechowywania dokumentacji pracowniczej;
• wpływać na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.

Jednym z podstawowych obowiązków każdego pracodawcy jest zapewnienie pracownikom środków ochrony indywidualnej, do której zaliczyć możemy specjalne obuwie, strój, okulary, maseczki lub czepki ochronne.

Środki ochrony indywidualnej

W rzeczywistości lista środków ochrony indywidualnej jest bardzo szeroka. O tym, czego może żądać dany pracownik, decyduje tak naprawdę rodzaj i charakter wykonywanych przez niego czynności. Przykładowo, praca związana z kontaktem z pożywieniem będzie wymagała stosowania czepków ochronnych, rękawic i specjalnych ubrań, z kolei wielogodzinna praca przed komputerem wiąże się z koniecznością używania specjalnych okularów z filtrami niebieskiego światła. Do najczęściej wykorzystywanych środków ochronnych należą jednak obuwie robocze i specjalne stroje pracownicze.

Niezależnie od rodzaju środków ochronnych, każdy pracodawca jest zobowiązany do ich udostępnienia wszystkim zatrudnionym, którzy narażeni są na utratę zdrowia lub życia w ramach wykonywanych czynności zawodowych.

Zgodnie z treścią art. 237⁶ Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Wyrok WSA w Gliwicach z 15 października 2019 r. (sygn. akt III SA/Gl 527/19)Dla zabezpieczenia przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy istnieje obowiązek po stronie pracodawcy zapewnienia środków ochrony indywidualnej, zaś ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwo i higienę pracy konieczne jest zapewnienie pracownikom bezpłatnej odzieży i obuwia roboczego.

Jakiekolwiek środki ochrony indywidualnej muszą być udostępniane przez zatrudniającego całkowicie za darmo – pracownik nie może ponosić w tym zakresie żadnych kosztów (nawet częściowych).

Praca bez środków ochrony indywidualnej

Zapewnienie pracownikowi środków ochronnych jest podstawowym obowiązkiem zatrudniającego. W praktyce oznacza to, że przełożony nie może dopuścić do pracy żadnej osoby, która nie korzysta z elementów ochronnych – w przeciwnym razie poważnie narusza regulacje zawarte w Kodeksie pracy.

Brak udostępnienia środków ochrony indywidualnej lub wydanie pozwolenia na pracę bez takich elementów uzasadnia kontrole ze strony Inspekcji Pracy. Zatrudniony pozbawiony ochrony może odmówić wykonywania swoich obowiązków i zgłosić sprawę właściwym urzędom. Odmowa wykonywania pracy nie może być w tym przypadku traktowana jako naruszenie obowiązków pracowniczych – z tego powodu pracownik nie może być zwolniony z pracy.

Art. 237⁹ Kodeksu pracy
Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Co nie należy do środków ochrony indywidualnej?

Ustawodawca przewidział, że nie wszystkie przedmioty oferowane pracownikowi mogą być uznawane za środki ochrony indywidualnej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami Rozporządzenia Ministra Polityki i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy do środków ochrony indywidualnej nie zalicza się:

• zwykłej odzieży roboczej i mundurów, które nie są specjalnie przeznaczone do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika;
• środków ochrony indywidualnej używanych przez wojsko, Policję i inne służby utrzymania porządku publicznego;
• wyposażenia stosowanego przez służby pierwszej pomocy i ratownicze;
• środków ochrony indywidualnej stosowanych na podstawie przepisów Prawa o ruchu drogowym;
• wyposażenia sportowego;
• środków służących do samoobrony lub do odstraszania;
• przenośnych urządzeń do wykrywania oraz sygnalizowania zagrożeń i naruszania porządku publicznego.

Podsumowanie

Obowiązek dostarczenia środków ochrony indywidualnej każdorazowo spoczywa na pracodawcy. Środki te mają za zadanie chronić życie i zdrowie zatrudnionego. Wykorzystywane są przede wszystkim przy pracach, gdzie istnieje szczególne narażenie pracownika. Pracodawca musi dostarczać takie środki na swój koszt, jeśli tego nie zrobi, zatrudniony może odmówić wykonywania swoich obowiązków i zgłosić sprawę do Inspekcji Pracy – nie grożą mu z tego tytułu żadne konsekwencje i nie można go zwolnić.

Wytwórcy, importerzy, dalsi użytkownicy i dystrybutorzy, jak również producenci i importerzy pewnych szczególnych wyrobów, muszą poinformować o zidentyfikowanych zagrożeniach stwarzanych przez te substancje innych uczestników łańcucha dostaw, w tym także konsumentów.

Do tego celu służy oznakowanie substancji lub mieszaniny zgodnie z rozporządzeniem CLP przed wprowadzeniem jej do obrotu, gdy:

• substancja lub mieszanina jest zaklasyfikowana jako stwarzająca zagrożenie;
• mieszanina zawiera jedną lub większą liczbę substancji zaklasyfikowanych jako stwarzające zagrożenie w ilości przekraczającej określoną wartość progową;
• produkt jest substancją wybuchową.

CLP określa treść oznakowania na etykiecie i umiejscowienie na niej poszczególnych elementów. Etykieta powinna być solidnie przymocowana do opakowania w jednym lub kilku miejscach i musi zawierać następujące dane:

CLP określa ogólne wymagania dotyczące oznakowania, tak by zapewnić bezpieczne stosowanie i dostawy substancji oraz mieszanin stwarzających zagrożenie. Pewne wyjątki w kwestii oznakowania dotyczą np. substancji i mieszanin zawartych w opakowaniach małych (zwykle o pojemności mniejszej niż 125 ml) lub w inny sposób trudnych do oznakowania. Inne przykłady zostały wymienione w punkcie 1. 3 załącznika I do rozporządzenia CLP. Wyjątki te pozwalają dostawcy pominąć zwroty określające zagrożenie i(lub) środki ostrożności albo piktogramy spośród elementów oznakowania wymaganych zazwyczaj zgodnie z rozporządzeniem CLP.

Opakowanie substancji chemicznych stwarzających zagrożenie musi być zaprojektowane, skonstruowane i zamykane w taki sposób, by jego zawartość nie mogła w żadnym wypadku wydostać się na zewnątrz. Zatem materiał, z którego wykonano opakowanie, musi być mocny i solidny oraz odporny na uszkodzenie przez jego zawartość. W przypadku wymiennych zamknięć możliwe musi być ponowne wielokrotne zamknięcie opakowania bez ryzyka wydostania się zawartości na zewnątrz.

Opakowanie substancji chemicznej dostarczanej ogółowi społeczeństwa nie może wzbudzać zainteresowania lub ciekawości u dzieci ani wprowadzać w błąd konsumentów. Pod względem wyglądu lub konstrukcji opakowanie nie może być podobne do opakowań środków spożywczych, pasz dla zwierząt lub produktów leczniczych albo kosmetycznych.

Zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenia o niebezpieczeństwie

Zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i(lub) wyczuwalne dotykiem ostrzeżenia o niebezpieczeństwie są konieczne, jeśli dane substancje lub mieszaniny dostarczane są ogółowi społeczeństwa i stwarzają pewne zagrożenie lub jeśli produkt zawiera metanol albo dichlorometan. Omówienie różnych zagrożeń, których dotyczy ten obowiązek, dostępne jest na stronie „Szczególne sytuacje związane z oznakowaniem i pakowaniem”, do której łącze również znajduje się na tej stronie.

W celu uzyskania szczegółowych wskazówek dotyczących wymogów w zakresie oznakowania i pakowania zalecane jest zapoznanie się z Wytycznymi dotyczącymi oznakowania i pakowania na podstawie rozporządzenia CLP.

WPROWADZENIE

Niniejszy serwis przeznaczony jest dla osób zaangażowanych w dobór i bezpieczne stosowanie środków ochrony indywidualnej chroniących przed zagrożeniami czynnikami szkodliwymi i niebezpiecznymi, występującymi na stanowiskach pracy. 

Informacje zawarte w serwisie mają na celu przybliżenie wymagań stawianych środkom ochrony indywidualnej przez przepisy krajowe oraz Unii Europejskiej (Prawo).

Serwis zawiera również praktyczne porady umożliwiające:

- wybranie odpowiednich środków ochrony indywidualnej do zagrożeń panujących na wybranych stanowiskach pracy (Dobór),

- informacje dotyczące obowiązków pracodawców w zakresie stosowania środków ochrony indywidualnej (Stosowanie),

W serwisie umieszono ponadto informacje dotyczące konstrukcji nowoczesnych środków ochrony indywidualnej, ich parametrów ochronnych oraz znakowania.

Czym są środki ochrony indywidualnej?

Według dyrektywy 89/656/EWG pojęcie indywidualne wyposażenie ochronne oznacza każdy sprzęt przeznaczony do używania lub noszenia przez pracownika w celu jego ochrony przed zagrożeniami, które mogą wpłynąć na jego bezpieczeństwo i higienę pracy, jak również wszelkie wyposażenie dodatkowe użyte w tym celu.

Definicja ta nie obejmuje:

a) zwykłego roboczego ubrania i mundurów, które nie służą specjalnie do zapewniania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika;

b) wyposażenia używanego przez pogotowie ratunkowe i służby udzielające pierwszej pomocy;

c) indywidualnego wyposażenia ochronnego noszonego lub używanego przez wojsko, policję lub inne służby porządku publicznego;

d) indywidualnego wyposażenia ochronnego używanego w środkach transportu drogowego;

e) wyposażenia sportowego;

f) wyposażenia używanego w celu samoobrony lub odstraszania;

g) przenośnych urządzeń do wykrywania i sygnalizowania zagrożeń i substancji szkodliwych.

Definicja środków ochrony indywidualnej określona w Rozporządzeniu Parlamentu i Rady (UE) nr 2016/425 jest szersza i obejmuje również wyposażenie przeznaczone do użytku pozazawodowego, m. in. stosowane podczas uprawiania sportu i rekreacji. gif" alt="" width="8" height="8"/> Podział środków ochrony indywidualnej

Przedstawiona w serwisie internetowym klasyfikacja środków ochrony indywidualnej opiera się na dwóch równorzędnych kryteriach:

• przedmiotowym (klasyfikacja według konstrukcji, jest oparta na podstawowych cechach różniących między sobą poszczególne środki należące do tej samej grupy);
• właściwości ochronnych (klasyfikacja według właściwości ochronnych jest oparta na wykazie i podziale czynników szkodliwych i niebezpiecznych występujących w środowisku pracy).

Środki ochrony indywidualnej ze względu na ich konstrukcję można podzielić za względu na ich konstrukcje na:

Środki ochrony indywidualnej mogą być stosowane do ochrony przed:

Uwaga

W Rozporządzeniu 2016/425 dotyczącym minimalnych wymagań oraz zasad wprowadzani środków ochrony indywidualnej do obrotu wprowadzono podział tych środków na III kategorie ryzyka Podział ten został podyktowany koniecznością zróżnicowania procedur certyfikacji środków ochrony indywidualnej – patrz zasady badania typu UE (certyfikacja)